Human Performance

Laten we eens een plaat maken. Eentje waarop de desinteresse uit de groeven loopt. We gaan ze eens tonen dat we liedjes kunnen schrijven en ze door ons eindeloos gemekker net zo goed in de vernieling kunnen spelen. En we gaan het zo goed doen dat de liedjes toch weer blijven hangen en goed bevonden worden. Kom binnen in de wereld van Parquet Courts, die een patent lijken te hebben om het vermengen van slacker en postpunk; en tegelijk kunnen laten horen dat ze grote fan zijn van Television, The Fall en ook van een resem Britpopbandjes, en uiteraard Amerikaanse slackerbands, die het nooit ver schopten maar wel leuke platen hebben uitgebracht. Groot probleem met bandjes en platen als deze is dat de liedjes na een eind allemaal wel heel erg op elkaar gaan lijken. We kunnen ons het ietwat slonzige kwartet zo voorstellen. Eentje die ongeïnteresseerd wat tikjes uitdeelt op zijn ezelsvellen. Een gitarist en een bassist die naar de coulissen staren en een zanger die naar het plafond staat te staren omdat hij, alweer, geen zin heeft om naar die mensen die voor hem staan, te kijken. Waarom zouden ze ook. Straks denken die mensen nog dat het hen allemaal een bal kan schelen. We doen de band hier misschien net iets te kort mee, want bijvoorbeeld ‘Two Dead Cops’ of ‘Paraphrased’ huppelen een lekker eind weg. Brooklyn is net zo vervelend als om het even welke grijze voorstad in Groot-Brittannië, of dat kunnen we na het beluisteren van ‘Human Performance’ toch concluderen.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Parquet_Courts_Human_Performance
geplaatst:
za 15 dec 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!