Hot.Reckless. Totally Insane.

Best Friends, het is nu niet een naam die van grote inspiratie of inzichten getuigt; eerder geeft het ons de indruk dat we hier te maken hebben met een schoolband die bij het eerste idee is blijven hangen. Als dan ook nog blijkt dat het kwartet uit Sheffield (nee, dit is niet de coverband of Australische noch Amerikaanse screamo band die bij de zelfde zoutloze naam gaan) de zoveelste band uit de huidige garagerockgolf is, dan zakt ons de hoop in de schoenen. Maar goed, de plaat gaat op; op enkel een bandnaam en bio kunnen we geen oordeel vellen, en ‘Hot. Reckless. Totally Insane.’, het debuut van de Britten wordt in de speler geworpen. En dan blijkt wel weer dat alles draait om wat de oren horen; Best Friends mag dan geen al te origineel gevoel voor bandnamen hebben, opener ‘Fake Spit’ van deze eerste plaat laat meteen een geheel eigen visie op garagerock horen. Speelser, avontuurlijker en minder met de deur in huis voorspelbaar dan veel wat ons de laatste jaren heeft overspoeld. Natuurlijk, het klinkt voortdurend rauw, direct, met gitaren aan een gesloten over de top en een zanger weggalmend achter de doorpulsende rock-‘n-roll drive, maar Best Friends kleurt niet binnen de lijntjes en slaat in bijna elk nummer wel een onverwachte hoek om. Daarmee nog steeds niet de meest verrassende of ‘beste’ plaat die we dit jaar hebben gehoord, maar wel een die we geregeld nog eens even opzetten. C Duncan daarentegen is een stuk verrassender, met zijn complexe, zwaar gelaagde droompop. Daar waar Best Friends ons nog wel de indruk geeft dat we dit ook zelf kunnen als we een gitaar omhangen, is die hoop bij de eerste maat van ‘Architect’ al opgegeven. Folk, droompop en barok rock komen hier feilloos en op hoog niveau samen. Alsof Moody Blues een decennia lange cursus klassiek componeren afrondt met een progpopplaat in 4AD jaren 1980 stijl met IDM invloeden. Christopher Duncan (afgestudeerd componist aan het Koninklijk Conservatorium van Schotland) neemt je muzikaal mee opreis in een zweverige wereld waar tientallen muzikale lijnen elkaar op voortdurend kruisen, aanvullen en tegen werken, waardoor de spanning zelden uit het werk van de 25 jarige Schot verdwijnt. Een stuk minder rock-‘n-roll dan de heren uit Sheffield, maar wel zeker zo avontuurlijk.

tekst:
Tjeerd van Erve
beeld:
Best_Friends_Hot_Reckless_Total
geplaatst:
vr 16 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!