Na negen jaar eindelijk een opvolger van ‘Cat’s Cradle’ (GC#102), de eerste plaat die Ruaridh Law (The Village Orchestra, Marcia Blaine School for Girls) en Dave Donnelley (Production Unit, Marcia Blaine School for Girls) als Rose & Sandy maakten. Die eerste, fraaie plaat draaide om het geluid van de ziter; voor het vervolg gebruiken ze een verwant instrument, de autoharp, subtiel nabewerkt met de computer. De muziek is het best wanneer hij op zijn minimaalst is, en instrument en processing elkaar in evenwicht houden. Zoals de eerste 18 minuten, waarin voorzichtig geïmproviseerd getokkel voortdrijft op trage, herhaalde bastonen, terwijl her en der kleine geluiden opduiken. Langzaam verandert de onderstroom van tot het suizen van een eindeloos opgerekte metalige echo. Het is het soort muziek dat het uitstekend zou doen in een Japanse tuin tijdens een zomers namiddag. Het nummer daarna is doordat het duo het instrument veel directer bespeelt minder meditatief, iets wat op her en der nog een paar keer het geval is. Gelukkig zijn er nog meer mooie momenten, zoals het laatste nummer, waarop gedempt, onderzoekend spel langzaam overgaat in een mooie, warme slotpassage van twee eindeloos herhaalde akkoorden. Dat zijn de momenten waar ‘Horizontal Alliances, Vertical Conflicts’ het van moet hebben, want over het algemeen mist de vijf kwartier durende plaat een beetje de focus.
