Homosapien

Het Brits-Australische trio PVT houdt van verandering. Het begon onder de naam Pivot en bracht twee albums uit: ‘Make Me Love You’ (2005) en ‘O Soundtrack My Heart’ (2008). Overstuurde rock met wat elektronica. Tot zover Pivot. Want in 2010 kwamen de drie met het album ‘Church With No Magic’ en een nieuwe naam: PVT. Ze kregen ruzie met een Amerikaanse band met hetzelfde etiket. De plaat maakte verder niet veel indruk en PVT/Pivot dreigde in de vergetelheid te raken. Dat moeten ze zelf ook aangevoeld hebben. Tijd voor een nieuw label: het New Yorkse Felte (ERAAS, Billow Observatory). Het nieuwe album doopte ze ‘Homosapien’ en klinkt nergens als het voorgaande werk. ‘O Soundtrack My Heart’ liet horen dat PVT echt een instrumentale band was, eentje in de richting van de postrock en waar zweverige synths en diepe bombastische drums de boventoon voerden. Maar dat is nu anders Want ondanks dat openingsnummer ‘Shiver’ nog niets verklapt, is ‘Homosapien’ pop. Pop met elektronica-invloeden, dat wel, maar de onheilspellende postrock achtige composities zijn ingewisseld voor jaren tachtig synth’s en zang, met soms wat postpunk gitaarriffs. Instrumentalist Richard Pike neemt de taak van zanger op zich en zijn stem doet denken aan die van Foals-zanger Yannis Philippakis. Daar kan Pike verder ook niets aan doen, maar het pikt wel wat van de authenticiteit van PVT in. En zo hebben we eigenlijk alle kanten van ‘Homosapien’ wel eens eerder gehoord, en zijn we er eigenlijk vrij snel klaar mee. Electro-achtige pop is een beetje klaar, de postpunk rivival is al een paar jaar afgelopen en wellicht dat het ook niet helpt dat Foals de nieuwe plaat ‘Holy Fire’ op exact dezelfde dag uitbrengt als PVT ‘Homosapien’. Deze domme pech, en alle andere factoren hierboven, trekken PVT langzaam het dal der vergetelheid in. Verandering is soms niet de oplossing.

tekst:
Sophie Westhiner
beeld:
PVT_Homosapien
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!