Homage To Dick Raaijmakers

Muziek is een ruimtelijk fenomeen. Zelfs mono-opnamen, zoals Hugh Tracey die in het midden van de vorige eeuw in Afrika maakte, kunnen een suggestie van diepte wekken. Maar of je nu door middel van koptelefoons luistert of over luidsprekers, de trillingen waar muziek uit bestaat moeten een afstand overbruggen voor ze je gehoororgaan bereiken. Soms luistert het heel nauw welk systeem je gebruikt. 

Phill Niblock vindt dat zijn muziek bij voorkeur via luidsprekers beluisterd zou moeten worden. Dat geldt ook voor Zeno van den Broek. En voor ‘Homage To Dick Raaijmakers’ van Thomas Ankersmit, die zich heeft laten inspireren door muziek en geschriften van Raaijmakers, en door diens gebruik van analoge elektronica. Ankersmit heeft zijn werk met synthesizers en andere elektronica de laatste jaren steeds verder verfijnd. Dat is goed te horen in dit werk, gemaakt in opdracht van Sonic Acts.

Over de koptelefoon doet de muziek eentonig aan, maar met luidsprekers beluisterd wordt het een opzienbarende belevenis. Het begint met een zachte ruis waar zich korte tonen omheen wikkelen, om vervolgens over te stappen op een dieper suizen, doorsneden met tikjes en geklop. Het grijze ruisen krijgt steeds andere tinten, wordt intenser, omgordt zich met een fluitende band die almaar in kracht toeneemt, en zich splitst in meerdere hoge tonen die je kamer in kaatsen.

Door een vernuftig gebruik van deze tonen krijgt de muziek eigenschappen van een ruimtelijke installatie. Wanneer je beweegt door de ruimte en de golven die erin rondgaan, verandert het geluid ingrijpend. Tonen springen omhoog en omlaag met een kleine verplaatsing van je hoofd, dansen links en rechts. Met een terugkeer van het kloppend geruis trekt Ankersmit een passende sluier over deze klinkende wonderen.

tekst:
René van Peer
beeld:
ThomasAnkersmit_HomagetoDickRaaijm
geplaatst:
do 30 jan 2020

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!