Holy Origin

Het eerste dat je te binnen schiet bij het beluisteren van ‘Holy Origin’ van Vestals, de naam waar de Amerikaanse zangeres Lisa McGee zich mee tooit, is een verwantschap met Holly Herndon. Dat komt voornamelijk door de manier waarop beiden hun stem digitaal verknippen, vermenigvuldigen en uitbreiden met galm. Maar al snel openbaren zich de verschillen. McGee weeft dromerige bespiegelingen met waterige gitaartjes, elektronische baslijnen en zacht wrijvende ruisklanken. Waar Herndon technologie inzet om de bandbreedte van variatie in haar muziek te vergroten en concepten te verkennen rond de vervlechting van mens en elektronica, creëert McGee vooral een sfeer van meditatief isolement. Ze is absoluut consistent, maar ook eenzijdig. In net wat meer dan een half uur laat ze je ronddwalen in een omgeving van sepia en grisaille, waarin details vervagen alsof ze met softfocus microfoons zijn opgenomen. Hoe sfeervol de nummers ook zijn, ze geven je het gevoel dat je je in een gecapitonneerde cel bevindt. Je zult je er geen buil aan kunnen vallen, maar benauwend is het wel.

tekst:
René van Peer
beeld:
Vestals_HolyOrigin
geplaatst:
ma 15 feb 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!