Als gitarist meer dan een kwart eeuw betrokken bij de Einstürzende Neubauten, deed mee met Sprung Aus Den Wolken en Mona Mur, bracht onder pseudoniem Von Borsig het volledig vergeten maar briljante Hiroshima uit, deelde bed en podium met heroïne-icoon Christiane F. en verscheen in underground filmmonument Decoder. Het geslaagde cv van Hacke stemt tot vertrouwen, maar met enige wanhoop en ontreddering liet het vervelende Sanctuary uit 2005 horen dat een artiest op zoek naar een nieuw ego ontgoochelende gevolgen kan hebben. Inmiddels een paar jaar verder en met een goed aangevulde portie hoop moet Hitmans Heel de misstap van toen doen vergeten. Maar nee, wederom gewogen en weer te licht bevonden. Samen met echtgenote Danielle de Picciotto (ooit met Dr. Motte initiator van de Love Parade) droomt Hacke van een muzikaal canon in stijl van geprezen iconen als Captain Beefheart, Nick Cave en Frank Zappa. Hacke en vrouwlief doen te hard hun best om te overtuigen. Met expressieve zang, pseudo-intellectuele teksten, lichttheatrale liederen, een luchtige ballade tussendoor klinkt het geheel hol en gemaakt, te pretentieus en verreweg van overtuigend. Neen, op deze manier zal Hacke niet de nieuwe Blixa Bargeld worden, en moet genoegen nemen dat sommige genres ver buiten zijn bereik liggen. Ach Alexander, wie schön es war.
