The Telescopes waren aanvankelijk misschien niet de beste noise/shoegazeband die het levenslicht zag in de jaren 1980, maar memorabel waren ze wél. Net als bij generatiegenoten The Jesus & Mary Chain zorgde het lawaai dat ze op het podium maakten heel vaak voor tumult, geweld en dus controverse. De band werd opgericht in 1987 door Stephen Lawrie en behoorde al snel tot de scene die ook Loop, Spacemen 3, Ride en Slowdive baarde. Hun debuut ‘Taste’ kwam uit in 1989 en nadien werden The Telescopes vlot door Alan McGee Creation Records binnen gehengeld. Ook de aandacht van de legendarische BBC radioman John Peel was dan al een feit: twee Peel Sessions zouden gauw volgen. De noise van de beginjaren werd wat afgevijld en vervangen door meer ingetogen en introspectieve psycherock. Tussen 1992 en 2000 ging de band in winterslaap, maar nadien volgde opnieuw een gestage stroom aan releases met verschillende albums en splitsingles met onder andere A Place To Bury Strangers en Vibracathedral Orchestra als overtuigend bewijs dat de band verre van afgeschreven was. En is. Ondertussen wordt de altijd wat ondergewaardeerde gebleven band terecht betiteld als origineel en invloedrijk. Het zes nummers tellende ‘Hidden Fields’, een ep dus, bevestigt die status nogmaals. Weerbarstig als in hun beginjaren wordt een wal van schurende noise, gitaardrones en jengelende feedback opgetrokken waarover/achter Lawrie zijn melodieuze zanglijnen neuzelt. Het resultaat is even enerverend als intrigerend. Bij momenten zelfs even compromisloos als de drones van Skullflower en dus niet geschikt voor wie de dreampop-zijde van het genre prefereert.
