Hey Mr Ferryman

Mark Eitzel, de vroegere voorman van de cultband American Music Club, heeft deze keer zijn tijd genomen alvorens hij een nieuwe plaat wilde maken. Drie jaar zit er tussen ‘Hey Mr Ferryman’ en voorganger ‘Glory’. Dat gebeurt wel meer en dat is absoluut niet erg. Meestal komt hij dan net met een plaat die tot het beste van zijn solowerk behoort. Het is inmiddels zijn tiende soloplaat, dus voor vernieuwing zijn we bij Eitzel niet aan het goede adres. Wat wel nieuw is dat hij voor het eerst een integraal album opnam in Londen en hij in zee ging met Bernard Butler. De winnaar van de Mercury Prize speelde in Suede, The Verve en McAlmont & Butler en speelt op het album van Eitzel zowel gitaar, bas als wat keyboards. Door deze samenwerking weet Eitzel, met zijn typische stem toch redelijk herkenbaar, toch te omzeilen dat zijn nieuwe worp klinkt als zijn voorgangers. Butler zet namelijk zijn stempel met zijn typisch gitaarwerk (toch voor hen die Suede’s werk een beetje kennen) naast de expressieve stem van Eitzel. De combinatie werkt wonderwel. De wat steviger liedjes kunnen de samenwerking net zo goed hebben als de rustige melodieën. De teksten zijn zoals gewoonlijk heel goed geschreven en handelen over een waaier aan onderwerpen, gaande van muzikantenaanbidding over pioniers inzake genderrechten en huilende vrouwen. Wie het gelimiteerd vinyl koopt, krijgt er een bonusalbum bovenop met een aantal alternatieve versies en ook een resem onuitgegeven nummers. Die zijn allen niet beschikbaar op de reguliere cd.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Mark_Eitzel_Hey_Mr_Ferryman
geplaatst:
do 10 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!