Hey Mom, Wheres Timbuktu?

Openen met een song genaamd ‘Hebron’ en er samples opzetten uit de film ‘Apocalypse Now’ van Francis Ford Coppola, lijkt er enigszins op te wijzen dat Kovlo enige politieke gedrevenheid in zijn voor het overige instrumentale postrock wil integreren. Zes nummers bevat hun derde album, die een reis verbeelden van een kind dat met verwondering naar de wereld om zich heen kijkt. Naar de globe in zijn totaliteit, met angsten voor bepaalde plaatsen of eindeloze fascinatie voor andere. Zes heel verscheiden steden zijn het: ‘Hebron’, ‘Oaxaca’, ‘Rovaniemi’, ‘Qujing’, ‘Blenheim’ en ‘Angkor Wat’. Elke song vertelt zijn eigen verhaal, soms heftig, soms ingetogen maar steeds de paden van de betere postrock bewandelend. Het kwartet nam zelf de productie in handen, en al werd voorganger ‘I’m So Happy On This Boat’ onder handen genomen door Rob Ellis (PJ Harvey, Marianne Faithful), wat je zelf kan, doe je beter. Kovlo maakt zijn sound weidser, orkestraler en weet, ondanks de veelheid aan postrock die wordt uitgebracht, toch een heel bevredigende plaat te maken. In het genre is dit namelijk een nauwelijks ontdekt pareltje dat zeker wat meer aandacht verdient. En of ze nu uit het Italiaans sprekende deeltje van Zwitserland komen of rasechte Italianen zijn, ze houden wijselijk hun mond en leggen zich toe op het zo metronomisch precies als mogelijk hun instrumenten te laten spreken.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Kovlo_HeyMomWheresTimbuk
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!