Het mag al eens té luid zijn

Het hoofd zegt tegen het lijf: hop, uit die luie zetel. Het hoofd had snel eens een stukje van Charbon en Nyos op het internet beluisterd en vond dat het lijf wel die paar minuten kon stappen richting Pit’s, waar beide bands zouden aantreden.

Voor weinig volk bleek, en dat was wel een beetje jammer. Ook voor onze oren, want beide bands hadden het volume toch wel een beetje te hoog, bedoeld voor meer aanwezigen waarschijnlijk. Koppigheid van onzentwege natuurlijk, om geen oordopjes te willen en kunnen verdragen. Dan maar slapen met wat suizingen. Charbon uit Lille (Rijsel) mocht eerst aantreden. Een instrumentaal trio dat net een minicd uit heeft en die kwam voorstellen. Fel en vol overtuiging vloog het trio er in. De stevige variant van zowel post- als mathrock is duidelijk hun ding, waarbij vooral de snoeiharde passages tot de verbeelding spreken. Veel optreden zal hen deugd doen, ook om wat variatie in de set te brengen. De rustige en soms speels of experimentelere passages voegen wel wat rust toe, maar dat is niet voldoende om na een paar nummers eenvormigheid te vermijden. Het duo Finnen dat nadien zijn soundcheck deed, drummer en gitaarbeul, vonden het nog niet luid genoeg. Vooral de gitarist ging helemaal op in zijn muur van lawaai, terwijl de drummer zichzelf quasi letterlijk in trance mepte. Noisy, drony en heavy tegelijk zette Nyos het hoofd van elke aanwezige in overdrive. En dat allemaal om hun nieuwe plaat ‘Nature’ voor te stellen.

Gezien: Nyos + Charbon, Pit’s Kortrijk, 21 maart 2017
Tekst: Patrick Bruneel – Foto’s: Stephan Vercaemer

 

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Charbon - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
do 23 mrt 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!