Het leger rukt uit

Een paar dagen na het verschijnen van ‘MASS VI’ stelde Amenra die plaat voor in de Brusselse Ancienne Belgique. Eerder kon je ook al in Kortrijk terecht voor een try-out.

Dag 1

Reeds wekenlang kijk ik halsreikend uit naar deze avond (28 oktober 2017) en plots is hij daar. Wat nerveus schuifelend op mijn fiets begeef ik me richting Wilde Westen @ De Kreun. Niet goed wetend wat me deze keer te wachten staat…

Feniks

Een aantal jaar geleden bewandelde ik de meest duistere paden uit mijn toenmalig bestaan. Een nachtmerrie had mijn leven overgenomen. Elke dag was een strijd geworden. Een strijd om niet op te geven, om te blijven geloven dat de nachtmerrie die plots mijn leven bleek te zijn zou verdwijnen en liefst als sneeuw voor de zon. Muziek was op dat moment de rots in de branding en net toen kruiste Amenra mijn pad met het album ‘Mass V’. Vanaf toen behoorde ik tot de discipelen van de Church of Ra. Elk concert gaf ik me over, om te verdwijnen tot een hoopje as. Als een feniks herrees ik telkens weer.  Steeds sterker wordend. Ondertussen is de nachtmerrie verdwenen maar Amenra herinnert er mij telkens aan welke weg ik afgelegd heb. Vandaar dat ‘Mass VI’, het nieuwe album zes jaar na zijn voorganger, met enige nervositeit door mij onthaald werd. Er was dan ook geen mentale ruimte om Monnik te gaan aanschouwen, waarvoor mijn excuses.

No light without darkness

Wat mij telkens weer opvalt bij de aanvang van een concert van Amenra is dat er een sereniteit uitgaat van het publiek. Geen geduw of getrek om een plekje te bemachtigen. Het publiek ritst hoffelijk tot een passend plaatsje. Op het hoofdmenu staat ‘Mass VI’ maar ook ‘Mass V’ komt aan bod. Mijn zenuwachtigheid ebt volledig weg bij de eerste tonen. Er volgt telkens weer een langzame, haast orgastische opbouw die uitmondt in een kolkende, allesverzengende uitbarsting die blijft nazinderen. Wie nu nog niet het hoofd heeft moeten bieden zal gauw onderuit gehaald worden. Dit is wat Amenra doet. Ze ontketenen je demonen om ze nadien op de knieën te drijven. De hypnotiserende baslijnen bij ‘Children of the Eye’ zorgen ervoor dat het publiek synchroon beweegt, als in trance. De demonen temmend. De visuals zijn ook deze keer weer ontzettend krachtig. Ze speelden op de try-out ook ‘Nowena’. “The darkest hours will seem long, they will feel like for ever then new light breaks into dawn.” Amenra is voor velen en daar ben ik zeker van de dageraad.

Dag 2

De hoofdmis(ser)

Eens aangekomen in de Ancienne Belgique, na veel te lang in de file te hebben gestaan, lieten we ons meedrijven op de mensenstroom. Niemand die leek te weten waar wat stond te gebeuren. Meteen besloop me een heel ongemakkelijk gevoel. 
All Shadows And Deliverance mocht in de grote zaal de spits afbijten, zo vertelde fotograaf Sephan Vercaemer. Monnik speelde blijkbaar in het café, onder trouwe AB bezoekers blijkbaar ook gekend als Agora. Ook deze keer miste ik deze performance. Het leek mij een ongelooflijk ondankbare taak. In die mensenzee was iedereen de koers kwijt. Geen flauw benul waarom Monnik niet op het hoofdpodium mocht aantreden. De commerciële toon voor de avond was gezet? Veel volk, geen duiding, als het maar uitverkocht is?

De Hoogmis

Schoorvoetend werden we via een kolkende mensenzee in de zaal gedreven. Het ongemakkelijke gevoel besloop me meteen. De persoonlijke ruimte was enorm beperkt en de adem van de persoon die achter je stond, deed je nekharen rijzen. Gelukkig doofden algauw de lichten en kon de hoogmis plaatsvinden. Het eerste nummer was precies wat aftastend om er nadien volop in te vliegen. Na het derde nummer moest ik helaas de strijd om adem te kunnen halen opgeven en moest ik noodgedwongen een ander plekje gaan opzoeken. Uiteraard doorbreken dergelijke zaken de sfeer. Het deel dat ik van het concert heb kunnen zien was fenomenaal. De visuals zijn puur, rauw, dierlijk, organisch en van een ongelooflijke zuiverheid.  Door het extra scherm vooraan creëerde de band een extra gelaagdheid. Amenra straalt dan een ongelooflijke zeggingskracht uit en maakt telkens weer van elke concert een totaalbeleving. Dringend erkenning voor degene die verantwoordelijk is voor deze pracht. 
Ondertussen had ik me boven een zitplekje weten te bemachtigen. Ik hoorde de melodie in repeat gaan en had meteen door dat er meer aan de hand was. Nadien werd ik er overal op de social media om de oren mee geslagen. Vleeshaken, pijn, ongelooflijk dat hij niet flauwgevallen is,…en ik was gewoon heel blij dat ik dit niet zelf heb gezien. Hoe noem je dat. Mutilatie? Zelfkastijding? Hoe je het ook noemt en om welke reden men dit ook doet, dit is iets wat zo persoonlijk is dat dit naar mijn mening niet thuishoort op een podium. Aan de talloze reviews, facebook berichten, krantenartikels te merken, deel ik niet de mening van het overgrote deel van de bijna 2000 discipelen. Na het concert gooide het overgrote deel met superlatieven. Ik kon mijn gedachten niet bedwingen toen ze  “Panem et circenses” fluisterden.
Ik heb ook ongelooflijk genoten van dit concert maar dat was dankzij de combinatie van visuals en muziek, niet door de “performance”. De onmeetbare intensiteit van ‘A Solitary Reign’. Colin H. Van Eeckhout zijn stem klonk ongelooflijk helder, haast breekbaar. Het beroerde elke vezel in je lijf. Het dwong je op zoek te gaan naar de diepste krochten van je ziel. Dit is slaan en laven tegelijk. Dit is hoe pijn aanvoelt. Niet in je face maar op een subtiele manier. Deze keer kostte het hen meer moeite om mij genadeloos op de knieën te drijven maar uiteindelijk volgde toch de overgave.

Addendum

Sardientjes en rare beslissingen

Na de uitverkochte try-out show in Wilde Westen @ De Kreun (zonder een overdaad aan in superlatieven grossierende journalisten) in Amenra thuisstad Kortrijk, was het een paar dagen later de beurt aan de Ancienne Belgique. Een concert dat al tijden was uitverkocht, en dat betekent dat elke aanwezige kennis mocht maken met het sprotjesgevoel. Tweeduizend bezoekers op elkaar stapelen, er moet maar eens iets gebeuren. Geld boven alles natuurlijk, en dat betekent dat de bezoekers er heel wat ongemakken bij moeten nemen om een concert (in dit geval van Amenra) mee te maken.
All Shadows And Deliverance mocht in de grote zaal de spits afbijten, zo vertelde fotograaf Stephan Vercaemer ons. Met een gastrolletje voor brulboei Jenci Vervaeke (Et Dure, Vvounds), vernamen we uit een andere bron. Monnik speelde in het café (op de website staat Agora, zonder uitleg, dus wie weet waar dat is, als je niet in de AB werkt). Geen luis die het wist, geen kat die de verplaatsing maakte. Een ontgoochelde Monnik (je zou voor minder), en waarom kon hij niet gewoon, met zijn schaarse nodige middelen, op het hoofdpodium spelen? Wie bedenkt dit soort onzin? En waarom kreeg hij geen assistentie voor zijn geluidbalans? Spelend tussen een zwik luid babbelende tooghangers, we zien het vele andere muzikanten niet doen. De man mag twee keer aantreden als support voor Amenra, en twee keer gaat zijn optreden, tegen zijn eigen wil in, de mist in.

Vlees en bloed

Soit, daarna was het tijd voor Amenra, de releaseshow voor ‘Mass VI’, dat ook live was te streamen voor hen die geen kaartje hadden. Geen try-out en dicht bij de bedjes van een legioen journalisten. Breed uitgemeten wordt het concert, overal bedolven onder de superlatieven. Geen woord van kritiek, geen enkele melding van het sprotjesgevoel. Dat het concert voor Amenra-adepten meer dan goed zal geweest zijn, staat buiten twijfel. Amenra is een band die weet wat hij wil, Colin H. Van Eeckhout voorop, en een meer dan degelijke show kan neerzetten. Pijn en lijden, een stevige snuf masochisme inbegrepen, iedereen kan het meemaken via de beschikbare stream. Oordeel vooral zelf.

 

Gezien:

Amenra + Monnik (try-out), Wilde Westen @ De Kreun, 28 oktober 2017
Amenra + All Shadows And Deliverance + Monnik, Ancienne Belgique, 31 oktober 2017
Tekst: Emmy Deweer – Foto’s (alleen AB) : Stephan Vercaemer – Addendum : Patrick Bruneel & Stephan Vercaemer

tekst:
Gonzo (circus) Crew
beeld:
Monnik - (c) Stephan Vercaemer
geplaatst:
za 4 nov 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!