Een conceptplaat. Als je de titels leest. Een verzonnen novelle, vertelt de Franse producer Maelstrom, over de Spaanse fotografe Marina tijdens de Spaanse burgeroorlog van 1934 tot 1939. Omdat de man van verhalen houdt, verhalen droomt en graag boeken leest. De intentie zit verpakt in de muziek. Klanken vervangen de woorden. Spanningen voelen levensecht. Ook al zijn wij bijna tachtig jaar en enorm veel technische evoluties later. Geheimzinnig, uitdagend en meditatief, terwijl perfect geplaatste ritmische mokerslagen het verhaal in de werkelijkheid knalt. Een soundtrack die je eigen verbeelding vat. Maar je ook niet dwingt mee het verhaal in te stappen. Een luisterplaat, die je met regelmaat een ritme doet meedeinen en intussen al het gruis duchtig op je uitstrooit. Klanken herinneren aan de grauwheid van dystopische techno. Noise-parels knetteren doorheen de cadans, als die spelende is. ‘Her Empty Eyes’ is bovenal dreigende en deinende luistertechno. Waarbij techno enkel nog refereert naar de bron. En vooral beklemming de plaat overheerst. Maelstrom beheerst. Daardoor kauwt ‘Her Empty Eyes’ aan je. Omdat je verdwijnen wilt in het verhaal, meegesleurd wordt en die enkele minuten een ingebeelde visuele trip beleeft waarbij al je recente cinema-uitjes verbleken. Unieke beelden zonder doek. Het is wat je zelf verzint bij bijvoorbeeld de razernij van ‘Battle Of Jarama’ of het onbehagen van ‘Woman Training For A Republican Militia’. Een dubtechnoritme wordt in elkaar geramd door een industrial synth-aanval waarna de ritmes je stoïcijns hard op een lijn stampen. Beklemming en angst op het zinderende ‘Hotel Florida Room 108’. Een zelden gejuich, gesmoord en ingehouden, op ‘A Victory At Teruel’. Wat dan ook – laat je verbeelding de vrije loop. ‘Her Empty Eyes’ garandeert je een trip waarbij je eens in kronkels beweegt, dan weer met je ogen dicht een ontsnappingsroute creëert. Hypnotiserend, langzaam dansbaar en ontvoerend naar.
