Helvetesdagar

Luisterend naar ‘Helvetesdagar’ van de jonge Zweedse zangeres Fågelle zie je het beeld opdoemen van een tafel waar de ene na de andere vergelijking op verschijnt. Anna von Hauswolff, Holly Herndon, Jenny Hval. Allemaal tot op zekere hoogte geestverwanten. Even met de ogen knipperen, een brede armzwaai, en weg zijn die spookbeelden. Fågelle kan prima op eigen benen staan. ‘Helvetesdagar’ (helse dagen) is een eigenzinnige mengeling van breekbare, loepzuivere zang en elektronisch bewerkte geluiden, van lieve popliedjes en klanken die venijnig, alledaags, vervreemdend en poëtisch kunnen zijn. Die soms snel heen en weer schakelen tussen die kleuringen, en soms vervloeien. Zoals ze in een interview in dit nummer vertelt, heeft ze vrijwel al die geluiden zelf opgenomen en ze vervolgens door de digitale gehaktmolen gedraaid. Met haar apparatuur heeft ze omgevingen om zich heen opgetrokken, vervormd, en uit hun verband getrokken. Daarin plaatst ze haar stem die het heldere timbre heeft van een kinderlijke oogopslag. Het creëert een sensatie van geestelijk dubbelzien, een schizofone (sic) ongerijmdheid, waar je geen genoeg van kunt krijgen. Zeker wanneer je je een weg probeert te zoeken door de klanklagen die Fågelle kleurig door elkaar heen laat vloeien, van een piano die verschijnt vanonder een dikke opdwarrelende deken stof en uiteen gescheurd wordt als een lap stof in ‘Blå Tåget’, tot de helse dagen in het traag klagende ‘Gränslös’ uitmonden in spetterend, knallend vuurwerk.

tekst:
René van Peer
beeld:
Fgelle_Helvetesdagar
geplaatst:
wo 30 mrt 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!