We hebben het hier al vaker verteld, synthesizermuziek is weer helemaal in. Een meevaller voor Hunter Complex, het alter ego van de Nederlander Lars Meijer, die zijn duistere synthnummers schoeit op de leest van Depeche Mode en Human League. Op zijn nieuwe plaat Heat zijn de jaren 1980 nooit ver weg, luister maar naar het fleurige Room. Tijdens Stations schiet Vangelis dan weer door ons hoofd. Lars’ stem zit vaak iets dieper verscholen in de mix, wat voor een vrij schimmige sfeer zorgt. Wanneer de zang weggelaten wordt, zoals in het melodieuze Daylight, komt de wonderlijke wereld van Boards Of Canada zelfs even voor de dag. Op het onheilspellende China Rain slaat de sfeer om. I don’t want you to be alone, klinkt het, vooraleer de donkere drums en dito synthesizers nummer naar een angstaanjagend slot stuwen. Vergis je dus niet, Meijer stak zijn nummers wel degelijk vol weerhaakjes en onverwachte lagen. Heat is een plaat die je rustig moet laten inwerken, als een helende balsem. Door zijn rijke textuur geeft het album zijn rijkdom slechts met mondjesmaat prijs. Maar wie doorzet, wordt dubbel en dik beloond.
