Twee jaar geleden kwam Warpaint en overwon. Niet alleen bracht het viertal een fantastisch album uit, de liveoptredens overtroffen elke hooggespannen verwachting. De vier dames koppelden er meteen een jaartje vrijaf aan vast om solo allerlei interestante samenwerkingen aan te gaan. Goed ‘Warpaint’ (2014) klonk als een klok: te gekke fuzzy productie, scherpe randjes, soms zinderend van spanning. Zo klinkt ‘Heads Up’ dus niet. Warpaint grijpt voor de productie terug op Jacob Bercovici met wie de band in 2008 samenwerkte op debuut-ep ‘Exquisite Corpse’. De koerswijziging is even wennen. Weg zijn de referenties aan het geluid van Cocteau Twins. ‘Heads Up’ klinkt strak en helder. Op het strakke af. Het viertal uit Los Angeles zegt in het afgelopen jaar beïnvloed te zijn door artiesten als Janet Jackson, Björk, Kendrick Lamar en Outkast. Dat is duidelijk terug te horen. Het geluid van Warpaint is strakker, ronder en meer elektronisch. Opener ‘Whiteout’ en ‘By Your Side’ maken dat meteen duidelijk. Beide worden gedreven door een stuwende baslijn en mengen indiewave met elektronica. Klinkt goed. Single ’New Song’ laat daarentegen de andere kant van het spectrum horen: strakke synthpop zonder rafelrandjes. Gelukkig zijn die rafelrandjes niet verdwenen. Er zijn genoeg momenten op ‘Heads Up’ die doen denken aan ‘Warpaint’. Toch wordt in die momenten de productie van Flood gemist. Neemt niet weg dat dit album een sterk Warpaint laat horen dat weliswaar op zich zoek is naar zichzelf en daarom geen coherent album aflevert, maar dat bovenal een fijne mengeling van indie en elektronica laat horen, in ‘Don’t Wanna’ en ’So Good’ uiterst spannende elektronische pop maakt en met het akoestische ‘Today Dear’ één van de mooiste liedjes van het jaar aflevert. Benieuwd hoe dit nieuwe Warpaint live gaat bevallen.

Dit artikel verscheen eerder in GC #135.