Harmistice

Nima Aghiani en Sara Bigdeli Shamloo, twee Parijse Iraniërs, vernoemden zich naar een dubbele asteroïde die ergens door ons zonnestelsel zwerft. Het idee van nieuwe hemellichamen die ontstaan door de botsing en vernietiging van oude, vormt een deel van het conceptuele fundament onder 9T Antiope. Voor hun meest recente album zochten ze de samenwerking met landgenoot Siavash Amini, maar laat je door zijn platen niet misleiden. ‘Harmistice’ is rauw en bij vlagen onprettig om naar te luisteren. Het eerste nummer heeft een onafgebroken pieptoon die na dertig seconde al niet fijn meer is, en dan nog zeven minuten doorgaat. Maar die boventoon, die samen met een terugkerende vervormde basdreun en vage noise-erupties in de verte een soort voorzichtige power electronics wordt, vormt ook de achtergrond voor de zuivere, gedragen stem van Shamloo. Haar manier van zingen heeft iets wat je ‘middeleeuws’ zou kunnen noemen, waardoor een prachtige spanning ontstaat met de soundscapes, die ‘modern verval’ kreunen en schreeuwen. Het tweede nummer heeft een donkere, gewelddadige leegte als hart, met een eenzame viool als enig ijkpunt voor Shamloo’s stem. Naar verluidt is ‘Harmistice’ gebaseerd op een nachtmerrie over oorlog, en op het derde nummer wordt zang ingewisseld voor een vertelstem, helemaal voor in de mix, die fragmenten uit die droom lijkt voor te dragen. Drones en galmende noise-uitbarstingen klinken als de pogingen van een groot machinerie om ergens de laatste verzetshaarden uit te stampen. Het is een mysterieuze mix die soms hypnotisch werkt. Het is moeilijk ergens mee te vergelijken, maar het is zeker een aanrader voor liefhebbers van Puce Mary of Pharmakon die geen bezwaar hebben tegen een beetje deftige zang.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
9TAntiopeSiavashAm_Harmistice
geplaatst:
ma 21 feb 2022

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!