Half-Unreleased Madness

Jarenlang deed de muzikale erfenis van Alain Neffe niet meer dan stof vergaren. Slechts een handvol volgelingen was vertrouwd met ’s mans output als en met Bene Gesserit, Pseudo Code, Subject of Human Flesh. Het gros van zijn werk verscheen eind jaren 1970, begin 1980, grotendeels op cassette en alles in minuscule oplages. Verder dan een cultstatus in een kleine kring reikte zijn naam bijgevolg niet. Met een hernieuwde interesse voor minimale en experimentele elektronica uit dat tijdperk lijkt nu ook Neffes nalatenschap te worden herontdekt. De afgelopen jaren verschenen er steeds meer heruitgaven op onder andere EE Tapes of WSDP en nu draaft ook Onderstroom op met enkele vergeten pareltjes. ‘Half-Unreleased Madness’, een vinylkant exclusief en een kant eerder uitgegeven materiaal, laat Alain Neffe en echtgenote Nadine Bal horen van hun meest speelse, frivole kant, terwijl Human Flesh voluit de experimentele kaart trekt. Gemeenschappelijk zijn de analoge synths, de primitieve ritmeboxen en de vocoder, maar op ‘Second-Hand Emotions And Half-Forgottten Feelings’ – ditmaal uitsluitend onuitgegeven materiaal – wordt het minimale elektronische basiskader nog uitdrukkelijker aangekleed met ‘exotische’ stemflarden, strijkers en onconventionele instrumenten zoals zither of de ocarina. Improvisatie is de leidraad. Op Bene Gesserit valt misschien nog te dansen, weliswaar houterig en/of als een roestige robot; Human Flesh is een duik in een surrealistische luisterervaring. Wie raakpunten zoekt, verwijzen wij graag naar een Doxa Sinistra bijvoorbeeld. Meer cult en underground dan dit kan dus haast niet meer. Of toch. Het kan namelijk nóg verder de diepte in! ‘Tot Zover’ van Richting Huiswaarts – uitsluitend verkrijgbaar op tape – ernstig nemen is echter een stuk minder eenvoudig. Er is niets mis met het naspelen van het geluid van weleer – in dit geval een kille combinatie van punk en coldwave – maar de vraag is wie zit te wachten op een haast exacte kopie van de brassers. Richting Huiswaarts hanteert niet alleen het Nederlands, het vijftal rammelt exact even chaotisch, rauw en ultra lo-fi als hun voorbeelden uit Hamont. De geluidskwaliteit van de veertig minuten durende cassette stelt bovendien de hedendaagse luisteraar zwaar op de proef. Dat was ongetwijfeld de bedoeling (‘Eigen lo-fi stinkt’, aldus de bio), maar meer dan een gimmick wordt het helaas niet. Onze zolder ligt namelijk bezaaid met opnames gemaakt in repetitiehokken. Charmant in het beste geval is dan ook het enige logische verdict.

tekst:
Gonzo (circus)
beeld:
BeNeGeSSeRiT_Half-UnreleasedMad
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!