Half Free

“Ik heb nooit geloofd dat popmuziek escapistische rommel is. Er is altijd een duistere kant aan, zelfs tussen grote popmuziek”, zo liet Thom Yorke ooit optekenen. Dat het opperhoofd van Radiohead gelijk heeft, bewijst U.S. Girls, het soloproject van Meghan Remy uit Illinois. Vanaf opener ‘Sororal Feelings’ hangt er een somber, sinister sfeertje over ‘Half Free’, haar eerste album voor het label 4AD. Die naargeestigheid wordt doorgetrokken in de teksten. Vaak zijn het macabere vertellingen, of wat dacht je van “Sororal feelings erased from the minute you landed on me/and now I’m gonna hang myself”. De vele dissonante klanken versterken de onrust, al kan Remy haar liefde voor de popmuziek van jaren 1960 niet wegsteken. Om maar te zeggen dat de gouden melodieën van Phil Spector en zijn The Ronettes nooit ver weg zijn. Op het met strijkers aangeklede ‘Window Shades’ knipoogt U.S. Girls zelfs naar vroege disco. Meghan Remy wordt steeds beter in wat ze doet, album na album diept ze haar eigen geluid verder uit. Benieuwd waar dit zal eindigen. Het verschil met de opgepoetste nummers van Empress Of kan niet groter zijn. Toch spreidt dit alter ego van de Hondurees-Amerikaanse Lorely Rodriguez op haar debuut ‘Me’ ook een eigen kijk op popmuziek tentoon. Ze draait haar hand niet om voor een pompende beat of een makkelijk in het oor liggend refrein meer of minder. Maar vergis je niet, dit is geen geen slappe hap, de nummers zitten vernuftig in elkaar en gaan ook na een pak luisterbeurten niet vervelen. We kunnen niet ontkennen dat Empress Of, mede door de vele synthesizers en de hoge zang vaak aan Grimes doet denken en dat ze erg goed geluisterd naar heeft naar FKA twigs (‘To Get By’ en ‘Kitty Kat’). Maar toch heeft ‘Me’ iets heel aanstekelijk en ontwapenend, zo worden wij keer op keer goedgeluimd van het opgewekte ‘How Do You Do It’. De Londense Georgia combineert de dwarsheid van U.S. Girls met de dansbare aanpak van Empress Of. Georgia is de dochter van Neil Barnes (Leftfield) en net als bij papalief twintig jaar geleden, vormt haar muziek een boeiende afspiegeling van de Britse clubcultuur. Zo bevat ‘Georgia’ elementen van zowel grime, dubstep als electropop. Net als Empress Of heeft Georgia haar debuut volledig zelf geschreven en opgenomen, en waakte ze hierbij over genoeg originaliteit en diepgang. Zo schreef Barnes het vrij abstracte ‘Heart Wrecking Animals’ de avond nadat ze een concert bijwoonde van Oneohtrix Point Never, en dat valt eraan te horen. Het militante ‘Move Systems’ zou zowel muzikaal als tekstueel (“Systems always lie about who we are”) van M.I.A. kunnen zijn; en afsluiter ‘You’ vormt dan weer het perfecte voorspel voor Laurent Garniers ‘The Man With The Red Face’. Zowel U.S. Girls, Empress Of en Georgia laten horen dat popmuziek niet per definitie ‘fout’ is, zolang het maar een verraderlijk randje heeft.

tekst:
Mattias Baertsoen
beeld:
USGirls_HalfFree
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!