h/aven

Czar of Crickets is een label dat opereert vanuit Bazel, Zwitserland en alle alpenhoorns ten spijt, moeten wij toegeven dat wij het label nog niet eerder in het vizier kregen. Wij hebben ook het gevoel dat we eerder een Oekraïense noisegroep te horen krijgen dan veel Zwitserse bands. Enter Darius, een band die vanuit de voet van de Alpen instrumentale rock brengt die zich op het kruispunt van postrock en postmetal bevindt. ‘Clôture’ opent direct heel sterk met ‘Glaucal’, dat begint als broeierige desert rock, om over te gaan in dreunende postmetal waarna de ketting verschillende keren wordt verlegd naar donkere postrock en zelfs noiserock. Heerlijke dynamiek, intelligente structuur. ‘Charlotte’ teert voor ons wat te veel op de clichés van postrock, waar je de pointes al van heel ver voelt aankomen. Ook ‘Trace’ komt niet verder dan verzanden in diezelfde cliches. ‘Pipistolet’ is naast een flauwe woordspeling ook een niemendalletje dat als opwarming in het repetitiehok kan dienen maar echt niet op een plaat hoeft gepleurd te worden. Een op vier is klinkklaar gebuisd. Labelgenoten Oregon Trail zitten ook in de posthoek, maar dan meer hardcore georiënteerd. De stem van Charles-Adamir Bernhard is wat ons betreft de ster van de plaat (hun tweede). Zijn ruige, met grof zand geschuurde strot, geeft een nihilistische sfeer mee. De laag gestemde gitaren en de diepe bas versterken dit. ‘h/aven’ bevat acht goeie songs zondermeer, maar wel allemaal volgens dezelfde dynamiek grootgebracht, zonder echte uitschieters. Het is alsof dat nihilisme ook de creativiteit wat in de weg stond. ‘Everlasting Walks’ en ‘Aven’ hebben dan wel wat black metal tremelo picking in het gitaargeluid maar die songs naar een echt hoger niveau tillen doet dit ook niet. Je luistert de ganse plaat wat lethargisch. Het is allemaal oké, maar achteraf kun je met de beste wil geen favorieten aanwijzen. De hele plaat glijdt een beetje langs je heen. De doffe, dichtgeplamuurde productie helpt hier ook niet echt. Daarmee is deze plaat een beetje een geval van ‘close, but no cigar’.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Oregon_Trail_haven
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!