Grunewald

Men zou bijna vergeten dat Peter Broderick slechts dertig lentes telt. Het lijkt namelijk wel of we zijn naam al zo vaak voorbij hebben zien komen dat hij nu reeds bezit genomen heeft van dat deel van ons muzikale geheugen dat artiesten categoriseert in het rijtje “altijd al aanwezig geweest”. Onder zijn eigen naam heeft hij al een lading muziek uitgebracht, maar telt u daarbij nog op samenwerkingen met onder meer Nils Frahm, Chantal Acda en Machinefabriek en zijn deelname aan het Deense collectief Efterklang. Als multi-instrumentalist en zanger is hij van vele markten thuis, juist daardoor is zijn nieuwe album Grunewald een intrigerend werkje. Opgenomen in slechts een nacht in de Grunewald kerk, net buiten Berlijn, telt deze plaat vijf nummers die getuigen van een minimalistische aanpak. Broderick neemt alle muziek en spel voor zijn rekening, waarbij hij vooral gebruik maakt van de akoestiek van de ruimte. Hij heeft vrijuit mogen spelen op een Bösendorfer piano, soleert op de viool en brengt een zeer spaarzame woordeloze zangstem aan. De nummers zijn stuk voor stuk ingetogen, op een manier die doet denken aan het album Felt van Nils Frahm. Vreemde eend in de bijt is ‘It’s A Shame When I Sleep’, dat voller en sneller is, alsof Broderick alle mogelijke slaap van zich af wil spelen. Wakker blijven! Doch dagdromen blijkt moeilijk te voorkomen als we ons mee laten voeren op dit bed aan pianospel, dat dicht tegen een drone ervaring aan zit. De liefhebber van Erased Tapes weet dat het weer goed zit met dit album. Neo- dan wel post-klassieke muziek van het goede soort.

tekst:
Niels Tubbing
beeld:
Peter_Broderick_Grunewald
geplaatst:
do 27 jul 2017

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!