Twee jaar na ‘A Smaller Divide’ keren Peter van Hoesen en Yves de Mey terug naar hun samenwerking als Sendai. Had de muziek op dat album ondanks al het experiment nog immer een regelmatig kloppende hartslag, op ‘Ground And Figure’ is het tweetal verder afgedwaald van het techno-sjabloon. Van de techno die Van Hoesens onder zijn eigen naam maakt, is hier alleen de precisie van de productie herkenbaar. Ook de vaak krakende droneplaten die De Mey maakt zijn hooguit in de textuur van sommige geluiden herkenbaar; de trage hypnose die hij bijvoorbeeld op ‘Drawn With Shadow Pens’ nastreeft ontbreekt hier nagenoeg. ‘Ground And Figure’ is minimaler, abstracter dan voorheen. De geluiden uit De Meys modulaire synthesizer lijken klanken uit een gecodeerde machinetaal, terwijl Van Hoesens digitale edits haperen en ricocheren. Soms vinden de ritmes opeens een 4/4, en lopen ze even in fase met de pulsen uit de LFO’s, om binnen een paar maten weer van vorm te veranderen. Sendai anno 2016 heeft raakvlakken met Zeitgeber, Lucy’s ‘Wordplay For Working Bees’ en Autechre in hun generatieve periode (‘Confield’), maar bestaat, net als die artiesten, in een eigen, geabstraheerd universum. Dit album zal de nodige draaibeurten nodig hebben voordat je als luisteraar weet waar je moet beginnen met ontcijferen van de eigen taal van deze twee Belgen.