Als niemand minder dan Mats Gustafsson je album aanprijst in drie amechtig hijgende kolommen vol hoofdletters en uitroeptekens, dan moet je op z’n minst een interessant geluid hebben. Dat is zeker het geval bij IH3, dat drie jonge(re) improvisatoren samenbrengt met vocalist Sebastian Murphy (Viagra Boys). Gustafsson kwakt er naar aloude gewoonte een lijst referenties bij, gaande van Kurt Schwitters, Dälek, Lightning Bolt en Shellac tot Han Bennink, Henry Rollins en Sonny Rollins. De meeste daarvan houden bovendien steek, of toch voor sommige tracks, want ‘Grismask’ is een plaat van uitersten. Een handvol tracks is instrumentaal en onder te brengen onder scheve jazz (‘Wine Glass Up Your Ass’, ‘Itchy Sweater’) en een enkele keer staan sax, elektrische bas en drums garant voor een bronstige lap vrijheid (‘Bird Dog’). Het zijn echter de drie tracks met Murphy die met de aandacht gaan lopen, want dan heeft het iets van een freejazz-extravaganza die hand in hand gaat met een uit de hand gelopen poëzieperformance en een noiserockuitspatting. Dat heeft soms iets van arrogant dronkemansgelal na te veel Orvals hijsen, maar het zweet en bloed dat in het rond spat, is iets te opwindend om af te doen als makkelijk scoren. Vrijbuitersspul voor volk dat, net als de heer Gustafsson, opruiende rock-‘n-roll en muzikale action painting ziet als leden van dezelfde wilde familie.
