Grievances

Derde plaat van Kowloon Walled City en de eerste voor Neurot Recordings. De eerste twee situeerden zich op het kruispunt van sludge en posthardcore, met tussen de meer up-tempo songs ook tragere, meer slepende songs. Op deze derde langspeler wordt die tragere lijn nog verder uitgediept. De krassen in de ziel worden dieper ingekerfd. Om dat kerven aan den lijve te ondervinden moet je maar eens ‘White Walls’ afspelen. Om maar te zeggen dat de sfeer op deze plaat nog meer de dramatiek opzoekt. Door middel van tragere songs, dissonante gitaarlijnen en een diepe grommende bas. Ook de pauzes die nu en dan vallen – zoals je die ook vindt op platen van bijvoorbeeld Shellac – zorgen voor dramatiek, in de stilte dan wel. Het wordt muzikaal allemaal ook wat weidser opgetrokken. De opnames werden in een hele grote, resonerende studio opgenomen wat zeker bijdraagt aan dat karakter. Sommigen zullen zeggen dat Kowloon Walled City minder ‘hard’ geworden is. Wij vinden van niet. Het terugschroeven van het tempo en de productie van het geluid geven de muziek een logheid die als een baksteen op de maag valt. De dissonante gitaren en de krak in de bas geven het dan weer een onbehaaglijk gevoel. Ze doen dikwijls denken aan een sludgy versie van Fugazi. Luister maar eens naar de titelsong. De zang van Scott Evans dikt die referentie zeker aan. Deze derde plaat past mooi in hun rijtje en zo bouwt Kowloon Walled City gestaag aan een consistente discografie en met de migratie naar Neurot zou wel eens een breder publiek kunnen worden aangesproken.

tekst:
Christophe Vanallemeersch
beeld:
Kowloon_Walled_Cit_Grievances_digi
geplaatst:
do 8 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!