SPFDJ @ Hope Works Sheffield - (c) Tom Nys

Grenzeloos No Bounds Festival

Eerder kon je hier al een sfeerverslag van het No Bounds Festival in Sheffield vinden. Dat werd gemaakt door Paul Kuijpers, winnaar van onze wedstrijd. We stuurden ook onze medewerker Tom Nys.

In het zuiden van het graafschap Yorkshire begint feitelijk het noorden van Engeland, daar waar het volgens the KLF omstreeks 1991 nogal grim was. Hier, aan de zoom van het Peak District, op een plek waar vijf rivieren samenkomen, ligt de stad Sheffield die een omvangrijk gebied bestrijkt en een vat vol tegenstellingen is.

Zo is dit de regio waar gedurende lange tijd het hart van de Britse industriële revolutie hevig bonkte, blakend door zware metaalnijverheid en een florissante wapenindustrie. Tegelijkertijd is deze plaats ook erg groen.

Sheffield kreeg het op socio-economisch vlak moeilijk in het midden van de jaren 1980 toen PM Margaret Thatcher de mijnen en fabrieken in de streek liet opdoeken, met zware protesten tot gevolg. Orgreaves, waar exact vijfendertig jaar terug arbeiders slag leverden met de politie, ligt er trouwens maar enkele kilometers vandaan. Thatcher mocht dan wel de Iron Lady worden genoemd, het staal van Sheffield lustte ze niet.

Vergane glorie

Vanaf dan sloop er rot in de leefbaarheid en in de cohesie van de stad, maar er is op dit moment zeker wel herstel. Een uitgebreide stadswandeling toont de contrasten duidelijk: waar in het centrum zeer typische, Engelse vergane glorie uit verschillende era’s te zien is, zijn er tevens kernen waar de gentrificatie is ingetreden – veelal met geld van de Europese Unie.

De buurten waar moderne universiteitsgebouwen naast studentenpeda’s te vinden zijn, contrasteren dan weer met oude arbeiderswijken waarvan sommige er sjofel uitzien en andere dan weer werden opgewaardeerd en duurdere horecazaken herbergen.

Tegenstrijdigheden

Deze Sheffieldse tegenstrijdigheden vormden dan ook de voornaamste conceptuele basis voor Liam O’Shea bij het uitwerken van een stadsfestival voor elektronische muziek en kunst. O’Shea is een oudstrijder in de plaatselijke scene, zelf deejay en ook medeoprichter en programmeur van de club Hope Works.

Sinds drie jaar is hij dus ook verantwoordelijk voor No Bounds, een open festival met oog voor het verleden alsook voor de toekomst, voor lokale ontwikkeling als voor internationaal impulsen, en vooral voor veel diversiteit. Inderdaad, dit soort ambities zijn al te vaak te lezen en te horen als omkadering van dit type festivals maar het moet gezegd dat de implementatie van zulke ideeën tijdens No Bounds ronduit imponerend was, en vandaar ook uitermate verfrissend. Geen loze woorden dus.

Vrijdag werden de feestelijkheden op gang getrokken door een openingsrave die haast volledig in het teken stond van bassline en aanverwante genres. Natuurlijk vond die muziek haar oorsprong in Sheffield, dus dat kon haast niet misgaan.

Erfgoed

Wij arriveerden evenwel pas op zaterdag, en waren net op tijd om een sterke namiddagpresentatie mee te pikken van een ander invloedrijk muzikaal exportproduct van de stad, namelijk algorave, met live visuele als muzikale coding door onder meer Olivia Jack en Alex McLean. Die performance vond plaats in het Kelham Island Museum, waar het industriële erfgoed van Sheffield en omstreken wordt bewaard en ontsloten.

Uiteraard was dit een ideale setting voor performances en installaties, die waren gecureerd door Mark Fell en Pedro Rocha onder de noemer “Tactical Contact”. Verder stonden er workshops en panelgesprekken op het programma.

Verademing

Wij woonden een debat bij over grassroots organiseren – het deed ons terugdenken aan eerdere, gelijkaardige talks die we elders in het V.K. buiten Londen bijwoonden: veel thema’s kwamen hier terug, zoals de lokale inbedding van organisaties, de afstand met en aantrekkingskracht van de hoofdstad en het netwerken met andere, gelijkaardige spelers in binnen- en buitenland.     

Over het algemeen gaf de gehele organisatie van No Bounds enigszins een do-it-yourself indruk, maar in tijden van hyperproductie van vele evenementen was dit absoluut een verademing. Had nostalgie er ook wat mee te maken?

Lichtbatterij

‘s Avonds vond de main party plaats in Hope Works, een oude fabriekshal met weinig franjes: een kleine bar, een beperkte maar uiterst effectieve lichtbatterij en een geluidsinstallatie die de boel hier doet knallen, hetgeen best ironisch is gezien het feit dat in dit pand decennia geleden oorlogstuig werd vervaardigd. Daarnaast was een tent gezet die dienst deed als tweede zaal die tevens grensde aan een klein, derde zaaltje aan de overzijde.

No Bounds wist hier duidelijk te bereiken wat hun filosofie en hun programmatie uitstraalde, met name een publiek gekenmerkt door een bijzonder aangename diversiteit. Jong, oud, van alle mogelijke genders en seksualiteiten en getooid in van alles wat, van simpele plunjes over t-shirts van Axis tot Godflesh, tot complete drag, allen met als doel goed en verdraagzaam te feesten. Ver weg waren de hordes posh opgedirkte coutureliefhebsters en gebruinde fitnesspatsers met de nieuwste gadgets en dure drankjes in de hand.

Tel daarbij Dj Rolando van het roemruchte Detroitse collectief Underground Resistance die de ene klassieker uit de jaren 1990 na de andere er met brille doorjoeg – Earth People, Moodymann, Carl Craig, Jeff Mills, … – en deze hele setting deed wel heel erg denken aan de betere technoavonden van 1996.

Stappen

In de belendende tent waren ondertussen meer eigentijdse klanken te horen, van bijvoorbeeld CCL uit San Francisco, die aantoonde dat ze klaar is om enkele stappen hoger op de carrièreladder te zetten, via een sterke en gevoelsmatige set.

Ze werd afgelost door de in Berlijn wonende Française rRoxymore die zij aan zij met de Portugese Violet speelde; het duo bracht een melange van abstracte tracks, schurende beats maar ook van garage en rechttoe-rechtaan dance. Het was bij tijden niet helemaal orthodox maar het werkte wel. Violet zal trouwens midden november op het Brusselse Schiev Festival te bewonderen zijn.

Glansrijk

De acts volgden elkaar overigens zeer snel op gedurende de ganse nacht, met settijden van één tot anderhalf uur. Terug in de hoofdzaal deed JASSS zich opmerken door een flow van heerlijk strakke techno van de nieuwste school. Die werd helaas onderbroken door The Black Madonna, de tweede internationale hoofdact die hier stond geprogrammeerd.

Zij mag dan wel een status hebben verworven die haar zelfs een hoofdrol opleverde in Grand Theft Auto, maar van haar ietwat goedkoop aandoende, eclectische sound zijn wij geen grote fan. Voor vele dansers in Sheffield brak ze het ritme van deze nacht en het was te merken dat ze moeite had om de sfeer terug op orde te krijgen.

Haar Deense collega Courtesy wond er geen doekjes om en zette meteen een andere toon: een vlekkeloos gemixte, gevarieerde pot flinke techno met af en toe wat verwijzingen naar electro. SPFDJ, die het feest zou afsluiten, ging hierop perfect verder en roerde er nog wat EDM en IDM door. Het was de tweede maal in enkele maanden dat we de Zweedse, die resident is bij Herrensauna – momenteel zowat de heetste der technoavonden in Berlijn –, aan het werk zagen en ze bevestigde glansrijk haar klasse.

Dobberen

Zondag was dan rustdag: de Millenium Gallery had een filmprogramma omtrent dance in velerlei gedaanten en in verschillende tijdperken in de regio. In de alternatieve ruimte The Holt kwamen we helemaal tot rust tijdens een “Light and Sound Bath”. Met de ogen gesloten liggend op een zacht matje onder een flashend stroboscopisch apparaat luisterden we naar live ambientmuziek van Prequel Tapes: mooi om het miezerige weer buiten helemaal te vergeten.

Maar de perfecte afsluiter van het festival was een performance in de vroege avond van ambientgrootmeesters The Black Dog in de Heeling Swimming Pool. De heren vulden inderdaad de ruimte van een publiek zwembad met diepe, betoverende en freaky lagen geluid terwijl bezoekers in het water dobberden of op de tribunes rondom het spektakel ondergingen. Magnifiek. Het was een onvergetelijke ervaring die ons meer dan voldaan Sheffield deed verlaten. 

Gezien: No Bounds Festival 2019 – Sheffield – 11-13 oktober 2019

tekst:
Tom Nys
beeld:
SPFDJ-%40-Hope-Works-Sheffield-c-Tom-Nys
geplaatst:
zo 27 okt 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!