Greim Ep

Zoals ze vaak haar stem verhaspelt, zo lijkt Antye Greie bewust de letters van het ‘grime’ te hebben gehusseld. Niet dat ze opeens als Skepta klinkt, maar haar nieuwe ep heeft iets van een club vibe. Waarbij iets het sleutelwoord is; de betekenaars zijn er – beat, clicks, ravey akkoorden, resten ritme – maar een dansbare beat blijft wat teveel gevraagd. Post-club dan maar, in het kielzog van Visionist en Mumdance, met momenten van glasachtige abstractie, en slechts incidenteel Greie’s kenmerkende stem. AGF is op zoek naar nieuwe wegen; ik ben benieuwd waar haar volgende stop zal zijn. ‘End Of Absence’ is het debuut van Jana Irmert, geluids- en mediakunstenaar uit Berlijn. De plaat bevat zes soundscapes waar Irmert field recordings, elektronica en haar eigen stem samenbrengt. Dat laatste element onderscheidt haar van haar vele genregenoten, zoals bijvoorbeeld Terje Paulsen of Yannick Dauby (allebei ook niet erg bekend, besef ik, maar naast Jara Winderen, Chris Watson en Lawrence Englishin-field-recordings-modus kent het genre eigenlijk nauwelijks ‘sterren’; en Irmerts muziek is minder puur en alleen field recordings dan het werk van die drie). Het eerste nummer is nog redelijk recht-toe-recht-aan omgevingsgeluiden – getik op galmende buizen, stuiterend staal – krekels en een enkele vogel, begeleid door een diepe bas-drone en een opgerekt stuk stem. Maar op ‘Bagful’ geeft een elektro-tik de maat aan terwijl Irmert puzzelt met samples van losse woorden, als een kalme AGF. Zo uitgesproken is de rest van de plaat niet. Ze vermeldt op haar Bandcamp dan ook geïnteresseerd te zijn in de vage, irrationele, ontastbare aspecten van het bestaan, en te proberen innerlijke beelden te vertalen naar geluid. Inhoud en structuur zijn abstract. Vage geluiden drijven mee op gedragen drones en opgerekte omgevingsgeluiden, die soms ongemerkt overgaan in elektronische tonen. De aandacht drijft mee, maar is snel weer bij de les wanneer Irmerts stem of het geluid van haar ademhaling opduikt. Mooie passages, die me soms ook een beetje aan Pinkcourtesyphone deden denken, maar als geheel niet uitgesproken genoeg om echt te blijven hangen.

tekst:
Maarten Schermer
beeld:
AGF_Greim_EP
geplaatst:
do 1 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!