Psychedelica galore op het debuut van de jonge Mancunians Egyptian Hip Hop waarbij het muzikale stadsverleden ongewild naar voren komt, maar de band ook verder kijkt dan zijn eigen regio. Twee jaar geleden debuteerde het viertal met een door Hudson Mohawke-geproduceerde ep Some Reptiles Grew Wings. Zanger Alex Hewett trok niet veel later de wereld rond met Conan Mockasin en Charlotte Gainsbourg. De wereld veroveren met Egyptian Hip Hop wilde hij toen nog niet. Twee jaar lang heeft de band zijn songs laten rijpen in een rijkelijk gevuld lsd-bad. Het heeft hen deugd gedaan. Egyptian Hip Hop vindt op zijn debuut de gulden middenweg tussen pop en experiment. Melodieën werden omgedraaid, zang met echo overladen en de synthesizer neemt het roer in handen. Bedeesd nemen de jongens het startschot door eerst de single SYH te droppen. Honger wordt aangewakkerd en Good Dont Sleep wordt in de winkelrekken gesmeten met een keurstempel van R&S Records. Terwijl het wachten is op het debuut van Vondelpark, mag Egyptian Hip Hop het ijzer smeden. En dat doen ze op een intrigerende wijze. Good Dont Sleep is plakkerige psychpop opgesmukt met dromerige elektronica, slijmerige gitaarpartijen en onderhuidse tintelingen. De jongens experimenteren met ritmes, soundscapes en drones. De bij Awesome Tapes ontdekte Malinese zanger Yoro Diallo krijgt van de band een prikkelend, een polyritmische popsong volgens het afgeschaafde Ariel Pinks Haunted Pink Graffiti-boekje, overladen met een tikje Talking Heads. Afsluiter Iltoise start als een vage Mogwai-klassieker en bewaart een subtiele aangehouden intensiteit die de Schotse band al lang niet meer typeert. Nooit barst de bom en dat terwijl Egyptian Hip Hop elk nummer overlaadt met spanning. De luisteraar wordt gepest en het lang uitgesponnen en als een versleten cassettebandje klinkende Snake Lane West met zijn vele tempo- en stemmingwissels is het strafste moment.
