Golden Sing That Have Been Sung

Nogal een statement, ‘Golden Sings’ [sic], want Ryley Walkers derde reguliere plaat is zeker niet van begin tot eind fantastisch. Deze acht nieuwe nummers – want het is ook al geen coverplaat; verwarrende titel eigenlijk – beslaan samen zo’n veertig minuten, en daarbij voorkomt Walker niet dat sommige liedjes gewoonweg te lang doorgaan. Hij begint in elk geval goed, met het sterke ‘The Halfwit In Me’: slepend, sfeervol, lichte jazzinvloed. Hij weet soms ook een bijna ouderwetse folksfeer op te roepen, alsof we terug zijn in de jaren 1960. Daar staan wat hardrockachtige uitbarstingen met gitaargefreak tegenover. Helaas gaat het tempo iets te vaak omlaag en kiest Walker voor eenzelfde slepende sfeer. Dat werkt op de eerste helft van de plaat goed, maar daarna verslapt de aandacht een beetje, terwijl de liedjes an sich best genietbaar zijn. Het helpt ook niet mee dat hij teksten schrijft die nogal pseudo-poëtisch overkomen; eerder warrig dan intrigerend. Het is fronsen bij merkwaardige zinnen als ‘Come to think of it, I think my dad wanted a daughter’; een bewering die vrijwel uit het niets valt en geen enkele relatie tot de rest van de tekst lijkt te hebben. Hij probeert duidelijk een sfeer op te bouwen, maar tekstueel blijft hij achter. Mede daardoor heeft Walker zeker ‘8 Golden Greats’ gemaakt; eerder een ‘Eight Rather Alright Songs’.

tekst:
Maarten Buser
beeld:
Ryley_Walker_Golden_Sing_That_H
geplaatst:
zo 11 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!