Traditionele genres worden de laatste jaren vaak verpakt in modernere genres. Dat was ook het geval op het eerste album van Shiran, maar op ‘Glsah Sanaanea With Shiran’ laat ze haar Jemenitische wortels horen met een akoestische begeleiding. Voor de nummers liet ze zich inspireren door de verhalen van haar oma, die net als duizenden andere Joodse Jemenieten naar Israël vertrok. Verlangen naar Jemen is het overkoepelende thema van het album, en dat is goed te horen. Shirans smachtende stem glijdt soepel en met versieringen over de wiegende ritmes. Haar zoete, ietwat geknepen stem valt wel wat uit de toon bij de akoestische begeleiding. Hierin is overigens een hoofdrol weggelegd voor de oud-speler die herhalende loopjes en melodische versieringen om de zanglijnen heen weeft en samen met de percussionist voortdurend beweging aan de muziek geeft. Op ‘Qal Al Mouana’ is de akoestische begeleiding wat meer onder handen genomen door echo’s en filters. In combinatie met het snelle ritme, de donkere melodie en de snijdende cello (gespeeld door Eyal El Wahab, bekend van El Khat) klinkt hier de duistere kant van het verlangen. Ook ‘Ya Banat Al Yemen’ is een hoogtepunt. Door het opzwepende ritme en de felle aanstekelijke melodie is het duidelijk waarom dit nummer een onvervalste knaller is op Jemenitische bruiloften en feesten. Buiten deze nummers heeft het album weinig hoogtepunten, maar het is, net als albums van El Khat en A-WA, een mooi voorbeeld van de Jemenitische erfenis en diversiteit in de muziek van Israël.
