In zijn eerdere werk toonde Illum Sphere alias mancunian Ryan Hunn al zijn brede kijk op het dance-genre. Aanvankelijk vormden dubstep en grime de basis, maar ook al op zijn debuut “Ghosts of Then and Now” (2014) liet hij merken niet een hokje geduwd te willen worden. Zijn Fabric-mix (ook 2014) – boordevol exquise reggae, electro en house – gaf een mooi kijkje in de keuken. Voor dit nieuwe album put hij zijn inspiratie uit de jaren 1980, maar ook nu weer uit een breed scala van genres. Opener “The Journey” combineert een iele Sonic Youth-sample met John Carpenter-achtige synthesizerbombast. “Fall into Water” had niet misstaan op een vroege Detroit ep. In “Oracle” hoor je echo’s van This Mortal Coil en ‘River’ eert de vroege industrial van Coil, Cabaret Voltaire en Throbbing Gristle. Vooral in vergelijking met zijn eclectische singles en remixen is “Glass” over de gehele linie kalm en gelijkmatig te noemen, op het eerste gehoor misschien zelfs een beetje saai, maar na herhaalde beluistering bloeien de composities open en valt vooral de melancholie op, die in plaats gekomen is van de donkere gekte van zijn vroegere FatCat-singles, maar ook zijn recente single “Second Sight” (op Ninja Tune). Het album is een aanrader voor wie geen genoeg kreeg van het debuutalbum van Levon Vincent of het sterke, recente “Hollowed” van Ital Tek (vergelijk “Red Glass”). Ondanks alle eighties-nostalgie bevat deze plaat ook genoeg hippe geluiden om in de jaarlijstjes van 2016 meegenomen te worden.
