Fluisteraars nemen een duistere wending met ‘Gegrepen Door De Geest Der zielsontluiking’. Voorganger ‘Bloem’ sprankelde nog en viel net als het eclectisch geïnstrumenteerde ‘Geen Weg Uit’ van Dystopia vorig jaar op binnen de bloeiende Nederlandse blackmetalscene. Nu razen de drums als een malle onder de uitgerekte gitaarpartijen en doet de zang soms zelfs denken aan het akelige schreeuwen van vroege Burzum. De post-metalinvloeden vergelijkbaar met Altar Of Plagues nemen een bescheiden stap terug, ook al blijven de trance oproepende melodielijnen aanwezig. Het album dreigt continue met desoriënterende composities, in tegenstelling tot eerder werk zoals de ‘Gelderland’ -ep. Vingervlugge akkoordenwisselingen op gitaar spoken en de drie nummers imploderen in turbulente coda’s of intermezzo’s. IJlende gitaren breken de twintig minuten van ‘Verscheuring In De Schemering’ op terwijl ‘Het Overvleugelen Der Meute’ eindigt in een warrig drumpandemonium à la Slayers ‘Raining Blood’ opening. Fluisteraars gave om de verdoemenis van black metal te voorzien van hoopvolle epiek komt nog het sterkst terug in de single ‘Brand Woedt In Mijn Graf’ waar de melodie strak doorheen zweeft. De intrigerende richting van het album ten spijt blijft echter het gevoel hangen dat ‘Bloem’ doordachter in elkaar stak.