Met een nieuwe Full Of Hell is een flinke adrenalinerush gegarandeerd. De band maakt een mengeling van grindcore, metalcore, sludge en noise en weet altijd de grenzen op te zoeken van het muzikaal verdraagbare. ‘Garden Of Burning Apparitions komt amper boven de twintig minuten uit en dat is eigenlijk een van de grote krachten van de band. Ze zien in dat je je luisteraar aan niet heel veel meer dan dat kan blootstellen. Op ‘Weeping Choir’ uit 2019 was het geluid van Full Of Hell doorontwikkeld en klonk de band meedogenlozer dan ooit. Stiekem hoopten wij dat deze nieuwste plaat er nog een schepje bovenop zou doen. Het is een kleine teleurstelling dat deze toch wat meer van hetzelfde is. Toch is het nog steeds heerlijk om naar de vocale kunsten van Dylan Walker te luisteren. Het grunten, gillen, kermen, rochelen komt allemaal weer van heel diep en sluit perfect aan op de gestructureerde chaos die dit album is. Het is moeilijk je te hechten aan de nummers, want in een vloek en een zucht zijn ze voorbij, maar juist de som der delen maakt dit uiteindelijk toch wel weer tot een redelijk onweerstaanbare wervelwind. Het enige minpuntje is dat de noise op ‘Derelict Satellite’ eigenlijk een beetje buiten de boot valt. Waar de band juist zo goed is in het creëren van eenheid, ondanks zoveel verschillende invloeden, haalt dit nummer net wat te veel het tempo uit het album. Verder is dit toch weer een erg strak album dat in een moordend tempo voorbijtrekt.