Future Fossils EP

Een herfst boordevol verrassende releases, zo eentje wordt het volgens het Gentse Consouling Sounds. Dana Schechter (Swans) mag de spits afbijten. De vier nummers op ‘Future Fossils’ vormen een mooie toevoeging aan de albums die ze eerder met Insect Ark maakte. Ook daar twijfelde ze tussen het werken met anderen of puur in haar eentje. De stukken dateren uit de periode 2016-2018 en laten een heel ingetogen Schechter horen, die alleen in afsluiter ‘Gravitons’ echt doet denken aan recenter werk. Hier broeit de doom in een live-soundscape, terwijl in de overige nummers het pianospel en meer introverte drones de boventoon voeren, meer zoals in het begin van haar carrière toen ze steevast solo in de weer was. Het is tevens een afsluiting van wat was en een opstap naar wat komt: een door synthesizer gedomineerd album en een album dat meer focust op samenwerking en zodoende ook op de heavy kant van haar interesses.

De producers David Poltrock en Adriaan de Roover (ook Oaktree) gingen samen de studio in, wat resulteerde in zes intrigerende soundscapes die nauw aanleunen bij ambient. Alleen de muziek volstond echter niet. Het project groeide uit tot de performance ‘Vacuum’, waar dans, video en een quadrafonisch geluid tot een totaalervaring leiden onder het toeziende oog van Aïda Gabriëls. Huismus als we zijn houden we het op de muziek zelf en die is verraderlijk lieflijk. De ondertoon is namelijk allesbehalve vrolijk of lieftallig. Geen beats deze keer maar een verstild verkennen van toetsinstrumenten.

Een nachtmerrie of een stevig onweer gebed in een neoklassiek aandoende drone/soundscape van iets meer dan een half uur: dat kunnen we zonder verpinken overlaten aan Anne Baker (viool, zang, harmonica, kazoo, zaag, viola), René Aquarius (cymbalen, veldopnames) en Rutger Zuydervelt (elektronica, veldopnames, mix en meer). En dat bleek niet eens de bedoeling. Aquarius en Baker waren elk afzonderlijk aan de slag. Het was Zuydervelt die inzag dat waar beiden mee bezig waren, net zo goed met elkaar kon worden gecombineerd. Met wat herwerken en fijn stellen hier en daar creëerde het trio een intrigerend epos dat, uiteraard, weer helemaal anders klinkt dan we hadden verwacht. Het zijn vooral de violen die het stuk richting neoklassiek duwen en die tegelijk een verrijking vormen voor een muziekstuk dat anders eerder kaal zou overkomen en waarschijnlijk als frivole ambient zou worden gecatalogiseerd. Nu is het echter een boeiend geheel dat regelmatig van sfeer en insteek verandert tot het aan ons lijf blijft plakken.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
InsectArk_FutureFossilsEP
geplaatst:
di 21 dec 2021

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!