Na het op een bepaalde manier heel grappige, melancholieke en ietwat cynische Jumping The Shark komt de Australische singer-songwriter Alex Cameron na vier jaar met een opvolger. Op Forced Witness klinkt het wat minder semi-simpel en lo-fi en is de productie een stuk beter, maar alles wat het debuut zo verfrissend en onweerstaanbaar maakte, is als sneeuw voor de zon verdwenen. Van het sneue looser typetje dat hij eerder met verve neerzette is weinig meer over, Alex get real moet hem ergens onderweg zijn ingefluisterd. En hij nam zichzelf serieus, iets te. Vanaf deze bladzijden zwaaien we hem vaarwel, op naar een groter publiek en beter radiobereik.