Componeren is niet hetzelfde als programmeren; en vice versa. Muziek is namelijk geen wiskunde. Veel elektronische artiesten wanen zich nochtans meer mathematicus of IT-bolleboos dan muzikant. Ingenieuze patronen, complexe non-lineaire en alle kanten op stuiterende ritmes: hoe ingewikkelder en/of abstracter vaak hoe beter. Hoe vermoeiender ook voor de luisteraar. Een mooi voorbeeld van dat type muziekingenieurs is Somatic Responses, twee broers uit een kleine industrieel mijnstadje in Wales (John en Paul Healy) die al sinds mid jaren 1990 doorwrochte en stilistisch ontwrichte releases op de wereld loslaten. Een hoge productiviteit weerspiegelt het manische van hun output: het duo lijkt namelijk nooit stil te zitten. Zoals hun muziek trouwens. Die knikkert ook alle kanten op, vaak zelfs tegelijkertijd. Breakcore, industrial, electro, ambient, IDM, drum-‘n-bass, (acid) techno en dubstep: het passeerde ondertussen allemaal de revue. Na een hele rist digitale albums keren ze nu terug naar Hymen, het sublabel van Ant-Zen, voor een fysieke release. ‘Folding Space’ wordt in gang getrokken door ruim tien minuten serene ambient-IDM, maar vanaf dan neemt de gebruikelijke sonische nervositeit exponentieel toe. ‘Inharmonic Discourse (DPO Mix)’ bijvoorbeeld is een vingeroefening in frenetieke en syncopische ritmes die flirt met de grens van het behapbare. ‘Folding Space’ is dan ook een klassiek Somatic Responses album: kwalitatief ok, uitstekend geprogrammeerd, maar nauwelijks verrassend. ‘Outer Dialog’ is een logisch vervolg op ‘Inner Dialog’ uit 2014, ook muzikaal. Op dat tweede album van een conceptuele serie werkt Fransman Chassagnard (Ab Ovo) opnieuw samen met landgenoot Jérémie Mathes, maar ditmaal wordt de laatste expliciet vermeld op de cover. Voor het overige laat het duo ons opnieuw waden door een aangename poel van ambient en melodieuze, luchtige IDM, met een eenmalige uitstap naar pulserende electro (‘Social Network’) of breakbeats (‘Lucid Dreams’). Iszoloscope (Canadees Yann Faussurier) vertegenwoordigt de midden-generatie van Ant-Zen en meteen ook het typische geluid van destijds: industrieel ingekleurde techno gelardeerd met drum-‘n-bass en soundscapes. Het duurde bijna zes jaren om zijn zevende album klaar te krijgen, maar Faussurier slaat hard terug. Letterlijk want vanaf track twee beuken de beats genadeloos. ‘False Vacuum’ levert daarmee de geijkte soundtrack voor (Duitse) evenementen zoals Maschinenfest of Forms Of Hands waar distortion, elektronische noise en mokerbeats al jarenlang voor extatische taferelen zorgen.
