Firn

Met zijn zessen zijn, ze die van Cataya. Belgen, Duitsers en een verloren gelopen Spanjaard vormen het collectief, dat eerder met ‘Sukzession’ (2015) wist te imponeren met vier ijzersterke postorcknummers die vooral de steviger kant van het genre als uitgangspunt namen. Het beproefde recept wordt ook toegepast op opvolger ‘Firn’ en blijft nog steeds tot de verbeelding spreken. Opener ‘Destiny’ mag dan wel relatief kalm beginnen, Cataya duwt al snel het gaspedaal in om na bijna tien minuten blast beats toe te voegen en bijna bij black metal uit te komen. Ook nu weer wordt gekozen voor vier epische stukken, waar de gitaarmuren hier en daar weerwerk krijgen van indrukwekkend pianospel van keyboardsman Timo Pütz. Geen geneuzel bij deze band. Gewoon stevig postrocken en er zelf nog deugd van hebben ook. Dat debuut was al niet verkeerd. ‘Firn’ is de overtreffende trap, waarin het sextet al eens durft te experimenteren met tragere, ingetogen fragmenten. Of hoe de postrockcirkel uiteindelijk altijd weer rond blijkt te zijn. Al zullen de meeste bands binnen het postrockgenre gruwen van de black metalstapjes die Cataya wel durft te zetten. Er is nog hoop. Alleen jammer dat de vier nummers quasi exact dezelfde opbouw hebben.

Het oorspronkelijk vanuit Saarbrücken opererende, maar inmiddels over Duitsland verspreide kwintet Flares bestaat een decennium en viert dat met een nieuw album waarop ze degelijke postrock voorschotelen. Instrumentale vernieuwing zoeken binnen het genre is niet zo evident. Toch gaan de vijf vrienden verwoed op zoek om hun nummers toch weer telkens net dat beetje anders te laten klinken. En dat lukt grotendeels nog ook, vooral door de toevoeging van heel wat progrockelementen. Daardoor klinken de nummers niet alleen episch en doorwrocht. Er wordt namelijk ook gezocht naar net die andere tempowisseling, dat beetje extra complexiteit en die net niet voor de hand liggende riff om het boeiend en spannend te houden voor muzikant en luisteraar. Puristen en progrockhaters blijven dan ook best ver weg van Flares. De zogenaamde meerwaardezoeker zal er echter een hele kluif aan hebben. Eentje die het niet erg vindt dat Flares het met dat alleen instrumentaal ook niet te nauw neemt, getuige de ingetogen (en tenenkrullende) zang op afsluiter ‘Ikarus’.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
Cataya_Firn
geplaatst:
ma 9 dec 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!