Femejism

Afgelopen lente was het weer even storm op de sociale media; de festivals in Nederland zouden te weinig vrouwen op de planken zetten. Al snel was de conclusie dat dit kwam omdat de rockwereld nu eenmaal een mannenbastion is, met meer mannen aan de knoppen en in de pen. Mannen met meer oog voor wat ze begrijpen of wat ze zien als een spiegel van zichzelf. Wat de oorzaak ook zij, het is niet terecht, zeker niet met artiesten als Lucy Dacus en Deap Vally in de aanbieding. Artiesten die op hun aankomende platen allebei overigens afrekenen met het idee dat zij beoordeeld worden als zijnde vrouwen. Zo zingt Deap Vally in ‘Smile More’ ‘Yes I am a femenist/But that isn’t why I started doing this‘ en haalt Lucy Dacus op haar debuut ‘No Burden’ even veel uit naar clichés die bij het meisje-zijn lijken te horen, maar vooral waaraan zij dus niet wil voldoen. Maar belangrijker is de muzikale verpakking, want die brengt je op de bühne, eventueel zelfs als headliner op een festival. Zeker bij Deap Vally zou dit geen vreemde plek zijn. ‘Femejism’, het tweede album van de band, doet denken aan een kruising tussen Blood Red Shoes, White Stripes en L7; rauwe en ruige rock-n’-roll met een stevige punkrand, waardoor de band soms ook raakt aan het schurende geluid van Boss Hog. Dit terwijl het een direct eenvoud weet te bewaren, zelfs aangevuld met de nodige productie lagen in koortjes en handclaps. Kortom een plaat die vraagt om vuistpompen en meezingen. Lucy Dacus vraagt niet direct om vuistpompen, maar alle negen nummers op haar debuut kruipen als oorwormen naar binnen waarna het enkel nog meezingen is met de deze jongedame. Heb je in de jaren 1990 genoten van de tongue-in-cheek indie rock van Liz Phair, dan kun je ‘No Burden’ direct op de vervanglijst voor een van de feestdagen zetten. Met een zelfde fijn geslepen potlood schetst deze twintig jarige de wereld om haar heen en verwerkt die in aanstekelijke, scherp gerande popliederen. En net als Courtney Barnett doet zij dat met een goede dosis zelfspot, maar vooral ook met een goede mix van country en indierock. Daarmee nu nog meer muziek voor in een tent op een middelgroot zomerfestival bij jou in de buurt. Maar dan wel een tent die uitpuilt. Niet omdat het een vrouw is, maar omdat het zo wonderlijk warm en schoon is.

tekst:
Tjeerd van Erve
beeld:
Deap_Vally_Femejism
geplaatst:
vr 16 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!