Hipstermetal. Zo omschreef Uwe Teichert, de man die het debuut van het Gentse drietal Future Old People Are Wizards (FOPAW) van de mastering voorzag, het. Goeie bandnaam trouwens. De drie zijn Piet Dierickx (Drums Are For Parades), Nele De Gussem (Mayas Moving Castle) en Stijn Vanmarsenille (actief in beide bands). De snoeiharde Black Sabbath-achtige riffs worden op tijd en stond overgoten met een nodige portie synths. De overgang tussen opener Teenage Hospital (check de clip bij nummer trouwens) en opvolger Undo The Redos is geniaal. Dat laatste is trouwens één van de sterkhouders van het album. Een rustpunt wordt voorzien in Ocean Sea Water. Aan de einder horen we meeuwen. Daarna barst het volledig terug los in Curly. Het daaropvolgende Eastern Sabbath is aanvankelijk gedrenkt in Oosters aandoende mystiek. Die mystiek wordt soms doorbroken door een fikse portie rifforama. Links en rechts een kopstoot uitdelend in Snow en Because wordt dan toegewerkt naar de afsluiter Cotton Sheep. Bijna dertien minuten getoonzette donkere paranoia. Dreigende synths zoemen, in de verte duiken vreemde geluiden op, de vocalen zijn van de ijle soort. Langzaam wordt je binnengezogen in de verstoorde wereld van FOPAW. Zonder de heavy riffs, maar goed. Beter dan hipstermetal kunnen we het ook niet omschrijven en live zal deze gekte behoorlijk overdonderend zijn. Wij leggen alvast de hallucinerende paddo’s klaar voor als we ze gaan aanschouwen.
