Familiar

Dieter Moebius mag dan al overleden zijn (in 2015), dat betekent niet dat er geen nieuw werk meer kan verschijnen van de bedrijvige muzikant. Ongetwijfeld ligt er nog heel wat onuitgegeven werk op de planken uit zijn lange carrière, maar Moebius maakte eigenlijk tot aan zijn dood nog steeds muziek. ‘Familiar’ is dan ook recent werk, met name uit 2012. Dat jaar werd Tim Story, die ettelijke keren samenwerkte met Hans-Joachim Roedelius (met een rist albums als gevolg) en al wat naam maakte als componist van complexe kamermuziek, opgebeld door Jon Leidecker (Negativland). Of hij geen zin had om samen met hem en Moebius wat muziek te maken. Het stel had daar wel oren naar, en na een week wandelen in de bergen trok het trio de studio in, alwaar een week samen werd gemusiceerd. Het drietal kwam naar buiten met voldoende muziek voor twee albums. ‘Snowghost Pieces’ verscheen eerder in 2014, het afsluitende ‘Familiar’ is er nu ook. Vijf van de zes nummers zijn voor hun doen behoorlijk toegankelijk, soms zelfs bijna voor de tragere dansvloer geschikt. De stoorgeluiden en brokken noise die op de voorganger wel eens voor een industrial feel zorgden, ontbreken deze keer nagenoeg. Echt spacerocken doet het trio vooral op afsluiter ‘Vexed’, waar na een kwartier de stilte invalt, de voorbode voor een stukje noise die na een paar minuten opduikt. Ze konden het duidelijk toch niet laten. Franz Bargmann en Tim Brockmann (beiden stichtend lid en inmiddels ex-Camera) verenigden toch weer de krachten om verder hun krautrockobsessie te botvieren. Ze doen het als duo helemaal instrumentaal en bewandelen op ‘Licht’ nogal diverse paden van het genre. Soms lichtvoetig en speels, soms vertederend, maar net zo goed soms langdradig of ongeïnspireerd. Analoge synthesizers, piano, gitaar en drumcomputer (en op ‘Schatten’ de echte drummer Achim Färber (Automat, Project Pitchfork)) zijn de hoekstenen voor nummers die plukken uit hun Camera-verleden, maar net zo goed uit het werk van Cluster en Jean-Michel Jarre, zonder de impact, kracht of finesse van die voorlopers te evenaren. ‘Licht’ heeft als grootste probleem eigenlijk het feit dat de plaat veel te lang duurt, al is dat relatief want veel meer dan drie kwartier vervelen ze ons nu ook weer niet.

tekst:
Patrick Bruneel
beeld:
MoebiusStoryLeidec_Familiar
geplaatst:
zo 13 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!