De Brit George FitzGerald heeft het gehad met het anonieme deep house-etiket dat onlosmakelijk aan hem vasthangt. Hij miste emotie in zijn eigen nummers en ging voor zijn debuutplaat ‘Fading Loveâ op zoek naar vocalisten en inhoud. âMet verschillende tempo’s werken en nummers schrijven met niet enkel de dansvloer in het achterhoofd, werke erg bevrijdendâ, vertelde FitzGerald aan het magazine DJ Mag over die ervaring. En toch. Hoe leuk âFull Circle’ en het aanstekelijke âCall It Love (If You Want To)â met zang van respectievelijk Oli Bayston van Boxed In en Lawrence Hart ook klinken, het is is tijdens de instrumentale nummers dat FitzGerald echt in zijn element raakt. Zoals in ‘Knife To The Heartâ: donkere, melodische techno, op maat gesneden van de vroege uurtjes. Ook âYour Two Facesâ en âShardsâ zijn zoveel beter dan de nummers met zang. Contradictorisch genoeg creëert de Brit op de instrumentale nummers net meer diepgang dan op die met zang. FitzGerald liet al uitschijnen naar de toekomst toe nog verder van de danvloer weg te willen evolueren. Hopelijk kan hem iemand op tijd influisteren dat dat misschien niet de beste optie is.
