Execution Ground

In de liner notes bij John Zorns ‘Spy Vs. Spy – The Music Of Ornette Coleman’ (1989) zat een dankwoordje met implicaties. Onder meeer Napalm Death, DRI en The Accused werden bij naam genoemd en verder: “Fucking hardcore rules”. Een jaar later verscheen ‘Naked City’ van een sextet dat onder die naam het fenomenale ‘Torture Garden’ zou uitbrengen. Nog een jaar later verscheen ‘Guts Of A Virgin’ van Painkiller, dat je kon beschouwen als een ernstiger broertje van Naked City. Bij Painkiller (Zorn, bassist Bill Laswell en voormalig Napalm Death-drummer Mick Harris) geen eclectisch bochtenwerk of hysterisch gillende Yamatsuka Eye (die er live wel soms bij was), maar een meedogenloze barrage van uitzichtloze hardcore jazz, waarvoor ze op ‘Buried Secrets’ (1992) nog hulp kregen van Godflesh. In 1994 volgde dan de laatste studiorelease, dubbelaar ‘Execution Ground’, waarna Harris het schip verliet en Painkiller enkel nog concertopnames uitbracht (met drummers Hamid Drake en Tatsuya Yoshida). Dat album is om verschillende redenen interessant, maar de belangrijkste is dat het muzikaal de deuren veel wijder openzette dan de ontvlambare voorgangers. Opener ‘Parish Of Tama (Ossuary Dub)’ schiet uit de startblokken met die herkenbaar snerpende altsax van Zorn en de pompende ritmesectie, maar snel wordt duidelijk dat het trio nu een andere koers vaart. De compacte scud-aanvallen zijn vervangen door vijf lange improvisaties waarin de persoonlijkheid van Laswell dominanter wordt en agressie baan ruimt voor softere, meer introverte zijstapjes, elektronica, dubby effecten en passages die je met wat slechte wil haast als lounge-achtig kan bestempelen. Drie kloeke stukken, waarvan er twee dan nog eens terugkeren in ambientgedaante, weliswaar uit gitzwarte, onderaardse krochten. Karlrecords brengt ‘Execution Ground’ (voor de goede verstaander: het gaat om originele uitgave, niet de latere die er nog een live-schijfje bij deed) nu opnieuw uit op gelimiteerde dubbelelpee, weliswaar met een van de vijf tracks enkel als download. Een buitenkans, want meer dan twintig jaar na release heeft deze avant-gardeklassieker nog maar weinig van z’n duistere, perverse charme verloren.

tekst:
Guy Peters
beeld:
Painkiller_Execution_Ground
geplaatst:
wo 21 nov 2018

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!