Een extra cd met twaalf nummers moet de heruitgave rechtvaardigen van het tweede, vijftien jaar oude album van The Heads, een Brits trio dat zweert bij hypnotiserende, haast eindeloze powerjams van spacerock, garagerock, krautrock en stoner rock. Lees: véél fuzz -en wah wah-effecten !’Everybody Knows We Got Nowhere’ verscheen in 2000 op Sweet Nothing, dus lang voor de revival van vandaag. Vroeger dus, maar even goed met dezelfde referenties: Hawkwind, The Stooges, Spacemen 3 , Loop en Monster Magnet. Bij momenten piekt de garagerock en bewegen The Heads in dezelfde middens als Lyres en The Nomads. Vreemde (film)samples, die door en tussen de songs zijn geweven, versterken het psychedelische (drugs)effect en daardoor krijgt het geluid toch weer iets bijzonders. Of noem het gerust weird. De band, die al bestaat sinds 1990 en al massa’s releases op zijn naam heeft, is al die tijd en ondanks BBC radiosessies met Mark Radcliffe en John Peel (terug te vinden bij de extra’s) een beetje in de schaduw blijven opereren, maar een en ander lijkt nu toch te veranderen. In 2015 staan ze immers opnieuw op de affiche van Roadburn. Ze zullen er niet alleen spelen, maar zijn ditmaal ook gevraagd als curator. Noot voor de fans: er circuleren ook een gewone en een flinke (5 lp’s) en gelimiteerde vinylversie van deze fijne heruitgave.