Eurosonic 2011

James Blake, James Blake en James Blake, dat is de naam op ieders lippen tijdens de donderdag van Eurosonic, het showcasefestival in Groningen. De druk moet enorm zijn op de jonge Brit, tijdens een van zijn eerste optredens. Het devies is om op tijd in Simplon te zijn, want de rijen zullen voorafgaand aan het concert van Blake de straat vullen, zo is de verwachting.

Het is geen straf om op tijd in Simplon te zijn. Zo pakken we ook nog even de Nederlandse nieuwe sensatie Palmbomen mee. Live misschien niet zo goed als op plaat, maar zeer de moeite waard. Precies hetzelfde geldt voor Mount Kimbie. James Blake, man van de avond, pakt de Simplon vol maar niet in. Er mist wat dynamiek in het optreden, er zijn geluidsproblemen, het is te rumoerig voor de verstilde muziek en Blake weet nog niet geheel te overtuigen. Die moet nog eens een herkansing krijgen tijdens wat clubshows. Daar zou het magisch kunnen zijn.

Naast opkomende en florerende Nederlandse en buitenlandse bands is Eurosonic Noorderslag ook een feestje van de muziekindustrie waarbij de jongens en meisjes van de industrie tijdens daglicht elkaar de oren van het hoofd babbelen over… de industrie. Dit jaar zijn het vooral sippe verhalen over teruglopende inkomsten, naderende bezuinigingen en het gebruik van nieuwe media waarbij er opvallend veel met de vinger wordt gewezen naar de ander als het over die teruglopende inkomsten gaat. Als die anderen nu maar eens genoegen nemen met minder geld, dan kan de mopperende partij tenminste nog hetzelfde verdienen. Verheffend noch interessant voor het algemene publiek.

Gelukkig barst de muziek vroeg op de avond weer los. Met het zomerse El Guincho in de mooie Groningse schouwburg, het sterke Nederlandse Individualism (met in de band vader en zoon) en Yuck die de handen op elkaar krijgt met hun retro sound. Een verrassing is het optreden van het Franse The Aikiu. Alsof je terug wordt geslingerd in de jaren 1980. Een opgewonden zanger met kittige bewegingen, twee gitaristen in coltrui en een verscholen drumster. Dansbaar en erg goed. Uit hetzelfde land komt Acid Washed. Een stuk jonger en een stuk harder op zoek naar een goede vorm om live uit de verf te komen

ost
Ost & Kjex

Grootste verrassing van het festival is het Noorse duo Ost & Kjex. De zanger heeft na het optreden een halve fles Four Roses weggewerkt, maar blijft loepzuiver en soulvol zingen. Het andere deel van het duo bedient de knoppen en maakt nu en dan een uitstapje naar de voorkant van het podium met zijn gitaar. De muziek wordt afgemaakt door de drie zangeressen die afwisselend verveeld en afwezig doen, maar even hard geweldig zingen. Ost & Kjex bewijst hoeveel soul er in house en techno zit door het naadloos te mengen. Een weergaloos optreden van een groep die we al te graag nog eens terugzien.

Het Gentse Drums Are For Parades is uit heel ander hout gesneden. Strak hout, want o wat hakken de Vlamingen er heerlijk op los met hun metal die aan de haren uit begin jaren 1990 lijkt gesleept enwaarbij de zang grotendeels is weggelaten. Overdonderend en goed. Overdag mag er geklaagd worden op Eurosonic. In de avond wordt bewezen dat de bands, zij die het minst verdienen in de hele industriële muziekketen, zorgen dat er altijd toekomst zit in muziek. Er zitten veel mooie beloftes bij.

tekst:
Alex van der Hulst
beeld:
ost-kjex
geplaatst:
za 15 jan 2011

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!