Er kwamen hydrofonen en andere gespecialiseerde apparaten aan te pas om de Noorse geluidskunstenares Jana Winderen toe te laten de natuurlijke composities in de Barenszee en Groenlandse fjorden vast te leggen. Hiermee laat ze haar oorspronkelijke opleiding (wiskunde en chemie) ook in haar kunst renderen. De field recordings van water, wind en ijs worden zowel ongefilterd weergegeven als verwerkt in kolkende drones en kabbelende onderdrukte noise. Een enkele keer valt ook dierlijke (vogels) aanwezigheid waar te nemen. De mix van oceanische bassen, gure wind en ijzige golven doet sterk denken aan het werk van Francisco Lopez of labelgenoot Chris Watson. De drie tracks blijven als ijsbergen overeind in hun genre, en ook het artwork is onberispelijk: Jon Wozencroft lijkt zelfs voor een relativerende watertoets te zorgen door ook een foto van een douche tussen de bevroren golven te schuiven.
