Endrhymes

Razen werkt met oude instrumenten, maar zoekt grenzen op die met geen nieuwe instrumenten te bereiken zijn. Dat resulteerde in het verleden al in keiharde, bijna koude drones, maar net zo goed kan de band live een louterende deeplistening ervaring zijn. Razens nieuwe,’Endrhymes’, bestaat uit vier geïmproviseerde plakken muziek, met een centrale rol voor David Poltrock, die vroeger ook al te gast was. Hij heeft zijn instrumentarium van Ondes-Martenot en sequencer uitgebreid met een modulaire synth. We gaan ons verder niet verslikken in het instrumentarium, maar Brecht Ameel speelt dus Monochord (bombus) en Kim Delcour bedient zich van doedelzak, schalmei en tenorblokfluit. Door de toevoeging van Poltrock is de clash van Delcours en Ameels frequenties minder de kern van Razens zaak geworden en ook de akoestiek van de opnameruimte lijkt een minder nadrukkelijke rol te spelen. In plaats daarvan krijgen we (instant) compositie, met partijen die langzaam langs elkaar heen schuiven, maar zich niettemin weloverwogen ontwikkelen. Poltrock opent de plaat met een bas-sequentie, die ‘Reaper’ draagt als een vreemdsoortige robotische dublijn. Daarrond improviseren Kim Delcour en Brecht Ameel hun partijen, die aanvankelijk bedwelmend klinken, maar naarmate de track vordert, meer en meer als een dolgedraaid brandalarm gaan klinken. Het meer abstracte ‘Sorcerer’ doet vervolgens nog het meest aan de bijwijlen spookachtige Razen van vorige platen denken, maar net zo goed aan de door merg en been snijdende Ornette Coleman van ‘Sadness’. ‘Piper’ is de meest toegankelijke track, en tegelijkertijd de meest onopvallende. Geen idee wat we zouden kunnen schrijven om aan deze prachtige verstilling recht te doen. Afsluiter ‘Sleeper’ start met een doedelzakmelodie, die meteen dartel achternagezeten wordt door een kosmische synthsequentie. Beide instrumenten omhelzen elkaar alsof het altijd de bedoeling is geweest dat de twee geluidswerelden samen zouden komen. In andere handen zou deze combinatie het universum kunnen doen imploderen, maar Razen smelt er achteloos een klompje goud van. Razen is in de eerste plaats een band om live te ondergaan – als de omstandigheden goed zijn en de band in vorm is, is dat geheid een onvergetelijke gebeurtenis – maar met deze ‘Endrhymes’ zitten ze nu toch ook wel heel dicht tegen het meesterschap aan.

tekst:
Stijn Buyst
beeld:
Razen_Endrhymes
geplaatst:
di 8 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!