Endless

Er waait al een tijd een frisse wind uit Italië en die heet Soviet Soviet. Met min of meer gelijke delen (Britse) indierock, shoegaze, pop-punk en postpunk is dit jonge zang/gitaar/bas/drums-trio uit Pesaro met ‘Endless’ aanbeland bij hun derde album. Debuteren deden ze in 2011 met ‘Summer, Jesus’, confirmeren met ‘Fate’ (2013) en excelleren met ‘Endless’: dit is meteen ook hun beste en meest volwassen plaat. ‘Endless’ is intens, gedreven en kinetisch met een drive die doet terugdenken aan de hoogdagen van die genres. Het tempo is (doorgaans) gejaagd, de teneur dromerig en tegelijkertijd scherp; en ze spelen met een attitude waarmee ze moeiteloos stadions kunnen veroveren. De band toerde de afgelopen jaren zeer intensief en die energie werd nu ook in de studio gecapteerd. ‘Endless’ bevat voldoende hooks en melodieën om vlot binnen te komen, maar ligt ook voldoende dwars om fans van meer dissidente geluiden te overtuigen. Tussen Swervedriver en het beste van Placebo, zeg maar. In kleine porties heeft het wel wat: het tweede album van het Zweedse A Projection. In één ruk alles uitzitten is echter wat te veel van het goede. Hun sound is, ondanks een indie-injectie, namelijk een grote streng van bands uit de jaren 1980. Het vijftal schrijft best wel aardige songs, maar kan tegelijkertijd geen seconde ontkennen dat ze een nakomertje zijn van postpunkbands als The Chameleons, The Comsat Angels, Red Lorry Yellow Lorry, The Sound, Echo & The Bunnymen en uiteraard Joy Division. De zanger heeft een stoere stem, de gitaren dansen als het noorderlicht, en de bezongen thema’s zijn zwaarwichtig. Qua sound en sfeer doet ‘Framework’ nog het meest denken aan het vroege werk van IKON. Kan dus makkelijk worden gecatalogeerd in dezelfde niche als Motoroma, Ascetic: of Veil Of Light, om wat recentere bands te noemen.

tekst:
Serge De Pauw
beeld:
Soviet_Soviet_Endless
geplaatst:
ma 14 jan 2019

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!