De tijd staal niet stil bij het Moving Furniture Records label van Sietse van Erve: met En De Stilstaande Tijd zijn we inmiddels aangeland bij release nummer 85. Twee tracks van een dik kwartier, geïnspireerd door een oude ansichtkaart van een Spaans dorpje, waarbij nostalgie en een verlangen naar landelijke rust hand in hand gaan. De eerste track is min of meer een lang aangehouden orgeltoon waarbij minimale variaties plaatsvinden, de tweede track kent wat meer afwisseling en verglijdt na een noise achtig begin naar een wat rondere toon dan bij de voorganger. Een is wat lichter en meer jubelend, twee indringender en meer schurend.

Cinema Perdu oftewel Christian Pieck werd op zijn vele reizen van en naar Friesland geraakt door de duidelijke lijnen in en rechttoe rechtaan verdeling van het landschap waar hij doorheen ging. Nederland heeft wat dat betreft een traditie hoog te houden: hoe meer overzichtelijk hoe beter. Het weer en het licht hebben er nog wel wat invloed op, maar verder zou je al die rechtlijnigheid heel saai kunnen vinden. Zo niet Pieck, hij werd er juist door geïnspireerd en vertaalde dat in muziek, met een track van stief 45 minuten. Zit je net lekker in een meditatief ambient stuk, komt er een abrupte overgang naar een net weer een wat anders ambient ding – krek zo als bij een echte reis door de Hollandse polder die altijd hetzelfde lijkt maar waarin toch een hoop variatie blijkt schuil te gaan.