Empire

Elk jaar is het zomer. Soms een paar weken later omdat de winter liever terug valt in de herfst, maar elk jaar zijn er een paar dagen, soms weken, bij hoge uitzondering ook maanden dat het kwik boven de 25 graden stijgt en de hemel strak blauw opentrekt. En elk jaar laten dan hordes studenten hun pen en boeken vallen om de studiehal te verruilen voor het stadspark bij u om de hoek, het strand of het terras. Schaars gekleed, de dames dit jaar in spijkerstofonderbroekjes, zuigen zij stiekem aan een pretsigaret of elkaar en delen zij goedkope wijn uit kartonnen pakken. Elke jaar het volle onbevangen leven, vrij en vrijend. En elk jaar is er een band die daar muzikaal perfect op aansluit, met onbevangen rammelpop, een rauw randje punk, een golfje surf en heerlijke meezingrefreintjes. Mikal Cronin zal voor velen deze zonneschijn-het-leven-is-zo-fijn powerpop leveren, maar ook ‘Empire’ van GRMLN past bij deze vrijheid als wit bier bij de broeierige zomeravond. Luchtig en catchy, vanaf de eerste toon materiaal om nee te zingen en op te heupwiegen. Weinig originele tonen, iedereen die Teenage Fanclub, Fountains Of Wayne en meer van de mid-jaren 1990 powerpop en poppunk kent, weet waar de mosterd te vinden is. Maar dat waren ook geen bijster originele bands en daar trokken we ons toen ook vrij weinig van aan. Dus waarom zouden we GRMLN daar nu wel op af moeten rekenen? Zeker omdat ‘Empire’ vol staat met bijtende hooks en riffs die uit het bad van lo-fi zo je audiogeheugen in kruipen. Volgend jaar met de komst van de zomer vast weer vervangen door een volgende band die donders goed klinkt onder de grote gele bol, maar voor nu het prima geluid bij die paar dagen onbevangen vrijheid, aangejaagd door de zon. 

tekst:
Tjeerd van Erve
beeld:
GRMLN_Empire
geplaatst:
ma 5 jan 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!