Yair Elazar Glotman en Mats Erlandsson maken sinds een jaar of vijf naam voor zichzelf in de wereld van het eigentijds klassiek, met een mix van elektronische en elektroakoestische muziek. We leerden Glotman kennen in 2014 via de gespannen, op loops gebaseerde muziek die hij als Ketev maakte (GC#123), en Erlandsson in datzelfde jaar via zijn werk met Isak Edberg en Viktor Lisinski. In 2017 besloten ze samen ‘denkbeeldige, ontwrichte folkmuziek te maken voor de huidige duistere middeleeuwen’, resulterend in ‘Negative Chambers’, waarop ze een arsenaal aan obscure oude instrumenten gebruikten. Op hun nieuwe album ‘Emanate’ onderzoeken Glotman en Erlandsson het idee van ‘verplaatst geluid’: de combinatie van elektronische en akoestische bronnen, om op die manier een ambigu, samengesteld werk te creëren, dat noch duidelijk analoog, noch digitaal van karakter is. Het resultaat is traag, amorf, onthaast, droney. Een eindeloos modulerende bundel van uitgestrekte tonen van wat toch vooral klinkt als akoestische strijkers, blazers en andere orkestinstrumenten, bespeeld door onder meer Hilary Jeffery, Lucy Railton en Maria W. Horn. De muziek zwelt aan en krimpt in, clusters noten zonder uitschieters of klanken die de aandacht opeisen. Soms is er even een detail dat zich beter laat identificeren – een diepe bastoon, boventonen van een viool, een noot van een hoorn – en incidenteel klinken er een paar slagen op een houtblok. Zo gaat het door, golvend en wevend, en altijd ingetogen. Leun achterover, druk het Corona-nieuws even weg, en vind de meditatieve rust die deze plaat u biedt