Eigenzinnige metal op Le Guess Who?

In het enigszins afgelegen db’s studio’s was de gratis toegankelijke (en dus druk bezochte) vrijdagavond volledig gewijd aan de zwaardere metalacts. Wat de vier diverse bands allen onmiskenbaar gemeen hadden, was een gelaagde en eigenzinnige sound in een genre dat krioelt van de dertien-in-een-dozijn-projectjes.

Obscure dansmuziek

Opener was Nefast, dat doom-, post-, stoner- en black metal-elementen incorporeerde in hun rijke sound. De tracks pendelden tussen traag en statig bonkende riffs en drums en het snellere tremolo-ragwerk, hoewel ook de rappere stukken uitgesponnen aandeden. De rauwe vocals maakten het geluid af. Het trio kreeg een lauwe ontvangst van de al goedgevulde zaal, die mogelijk minder gecharmeerd was van het optreden of met andere verwachtingen naar db’s was afgereisd. Interessant voor liefhebbers van Ash Borer en Fell Voices.

Dan het illustere Laster, dat hun eigen muziek omschrijft als “obscure dansmuziek” en dat vorig jaar met ‘De verste verte is hier’ een uitstekende debuutplaat afleverde. Het rechttoe-rechtaan optreden van het gemaskerde drietal hield het publiek deze avond in zijn greep. Het kolkende geheel van uitdagende, heerlijke riffs, goed drumspel en ijselijk stemwerk zorgde voor een geluid waaraan de bezoeker zich kon overgeven, zonder er echt grip op te kunnen krijgen. De overtuiging spatte van het gevarieerde geluid en de serieuze podium performance af en wist de aanwezigen zichtbaar te behagen.

Extreem akelig

Hoewel het Friese Gnaw Their Tongues en eigenlijk alle andere projecten van Mories de Jong behoren tot de meest boeiende, creatieve en sfeervolle acts in het genre, kwam het kenmerkende nare, spookachtige geluid vanavond totaal niet uit de verf. Eerdere shows van luisterwaardig sideproject Aderlating bliezen een bang geworden publiek met overtuiging omver, maar vanavond zat het er gewoon niet in. Het extreem akelige sfeertje werd soms door de instrumentatie en samples nog enigszins belichaamd, maar de vocals van beide heren droegen weinig bij. Dat er op technisch vlak dan ook nog het een en ander misliep, hielp ook niet. Jammer, maar voor wie uit is op een zeer nare luisterervaring van in elkaar grijpende black metal-, ambient- en noise-elementen, is het beluisteren van het onlangs verschenen Abyss of Longing Throats van Gnaw Their Tongues de moeite waard.

Vlekkeloze precisie

En dan was het de beurt aan Terzij de Horde. De Utrechtse metalformatie heeft een succesvol en druk jaar achter de rug. Niet alleen werd in de vorm van een boekwerk vol vertaalde poëzie met begeleidende track een ode aan de vitalistische dichter Hendrik Marsman uitgebracht (aan wiens werk ook de bandnaam is ontleend). Ook gold de avond in db’s als de releaseparty van Terzij de Horde’s nieuwste wapenfeit ‘Self’.

De show was een uitstekende afluister voor het productieve jaar van de band. Terzij de Horde speelde nummers van de nieuwe langspeler met een vlekkeloze precisie die geenszins ten koste ging van de spontaniteit en natuurlijkheid van de show. Vooral de onvermoeibare bassist Johan, die soms op aanstekelijke wijze buiten zichzelf raakte onder invloed van de krachtige muziek, en de fel fulminerende zanger Joost blonken uit in energie, enthousiasme en podium performance. Hierdoor werd de band met het publiek met ieder nummer steviger en wist Terzij de Horde de aandacht van de aanwezigen gedurende het hele optreden vast te houden.

Een bijzonder moment was toen de gitaren en drums gas terugnamen en ‘Wacht/Lex Barbarorum’ werd ingezet, met teksten van de eerder genoemde Marsman. De vocalist bevestigde met ongeremde stemstoten een van levenslust doorspekte levensvisie, waarbij de live-uitvoering de studioversie zelfs overtrof. De muisstille zaal liet zich volledig meeslepen, slechts af en toe nippend aan de door Terzij de Horde meegebrachte en treffend getitelde ‘Moloch’ saison imperial stout, gebrouwen in samenwerking met brouwerij Maximus.

Tijdens de energieke show ontstaat een mosh pit, wat van mij nooit zo nodig hoeft bij liveacts die een complex geluid uitdragen dat een aandachtige beluistering vereist en verdient. Aan het einde van het optreden wordt nog een keer goed uitgepakt met een heerlijk harmonieus gitaarspel, waarna de band helaas afhaakt. Het uitzinnige applaus dat de harde avond besluit is dan ook meer dan verdiend. Hoewel enigszins weggestopt in het decentraal gelegen db’s studio’s, mag deze line-up gelden als een absolute blikvanger op de affiche van Le Guess Who? 2015.

Gezien: Le Guess Who? Festival, Utrecht, 20 november 2015

tekst:
Casper van der Veen
beeld:
Laster - Foto: Maarten den Boer
geplaatst:
do 26 nov 2015

Nog meer nieuws krijgen over muziek en kunst?

Schrijf je in op de Gonzo (circus)-nieuwsbrief!